ଦାମ୍ପତ୍ୟ

ହିତେନ୍ଦ୍ର ନାଥ ମହାନ୍ତ

ଚିକମିକ ଆକାଶରେ

ବହୁବର୍ଣ୍ଣା ରୋଷଣିର ମଧୁରିମା

ଶୁଭ ବାଦ୍ୟର ତାଳରେ

ଋତୁପର୍ଣ୍ଣା ରଜନୀର ମନୋରମା ।

ଶଙ୍ଖ ହୁଳହୁଳିରେ, ବ୍ରାହ୍ମଣର ମନ୍ତ୍ରପାଠରେ

ହୋମଯଜ୍ଞର ଆହୂତିରେ ପଡିଥିଲା ହାତଗଣ୍ଠି

ଝଲସୁଥିଲା ସିନ୍ଥିରେ

ସିନ୍ଦୁର ର ଅରୁଣିମା ।

ପୂଜାବେଦୀରେ ସାତଘେରା ବୁଲିବା କ୍ଷଣିହିଁ

ତୁମେ ଆଉ ତୁମେ ନ ରହି

ହୋଇଯାଇଥିଲ ମୋର ଏକାନ୍ତ ମୋର

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ଲାଗି ;

ପ୍ରୀତିର ନୀଡ ବାନ୍ଧି ପ୍ରେମର ଝଡ ଖୋଜୁଥିଲ

ନିଜକୁ ସଜେଇ ବଧୂ ନିରୂପମା ॥॥

ସ୍ୱପ୍ନ ବୁଣୁଥିଲ ହେମନ୍ତ ସକାଳ

ଶିଶିର ଟୋପାରେ ମୁକ୍ତାର ଲାଳିମା

ବୋଳୁଥିଲ କେବେ ଶୀତ ସକାଳର

କୁହୁଡି ବଣରେ ବିଧୂର କାଳିମା ।

ମାୟାବୀ ସଂସାରେ ଅଭାବୀ ମଣିଷ

ପାରେନି ସ୍ୱଭାବ ଛାଡି

ଅନୁରାଗର ଶକ୍ତ ବନ୍ଧନକୁ

ଚିମୁଟନ୍ତି ଜନ୍ଦା ପିମ୍ପୁଡି

ବିରାଗର ବିଷ କାମୁଡି ।

ଗୋଲାପି ମନରେ ଲାଖିଯାଏ ପାଣ୍ଡୁର ସପନ

ମତ ମତାନ୍ତର ଲାଗି ।

ରାଗ ଋଷାରେ ହିଁ ଥାଏ ଭଲ ପାଇବା

ମାନ ଅଭିମାନରେ ନିବିଡତାର ନୀଳିମ‍ା ॥॥॥

ରାଗ ଋଷା ଥାଉ

ଯୁକ୍ତି ତର୍କ ହେଉ

ମତାନ୍ତର ରହୁ

ଚେତନା ମାର୍ଜନାର ଏ ସବୁ ଉପମା

ସୁସ୍ଥ ଦାମ୍ପତ୍ଯ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପତ୍ନୀତ୍ୱର

ଦିଗନ୍ତ ପ୍ରସାରୀ ସବୁଜିମା ।

କଳଙ୍କିତ ନ ହେଉ ପାରିବାରିକ ବିଚାରଧାରା

ବିଷାକ୍ତ ନ ହେଉ ସାଂସାରିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ

କ୍ଷତାକ୍ତ ନ ହେଉ ମାନବିକ ଦର୍ଶନବାଦ

ମନ ମନାନ୍ତର ଲାଗି ;

ଯେଉଁଠୁ ଫୁଟିବ

ଘୃଣାର ପରମାଣୁ ବୋମା

ଭାଙ୍ଗି ଚୁରୁମାର କରିବ

ସମ୍ପର୍କର ଅନୁପମା ।

ବାକି ଅଛି ଅସରନ୍ତି ପଥ

ଜଣାନାହିଁ କେତେ କଣ୍ଟକିତ

କେତେ କୁସୁମିତ ;

ସୋହାଗର ଆବେଗକୁ ଉଚ୍ଚାଟିତ କରି

ସାଥି ହୋଇ ତୋଳିବା

ସୁନାର ସଂସାର, ପାରିହେବା

ଜୀବନ ବୈତରିଣୀ ।

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର ସୁରଭି ଝରାଇ

ଚହଟାଇବା ମଳୟର ସୁଷମା ॥

ତା ହେଲେ ଡେରି କାହିଁକି

ଅବଗୁଣ୍ଠନ କୋଳେ ଚୁମ୍ବନକୁ ଲୁଚାଇ

ଆସ,ପାଖକୁ ଆସ ପ୍ରିୟତମା ॥॥॥॥

#########################