ଚକାନୟନ_୪

ହେ ପ୍ରଭୂ ଚକାଡୋଳା

ହେଉ ତୁ ଭକତ ଭୋଳା

ମୋ ବେଳକୂ କିଆଁ ଶୁଣୁନୁ

ବଢେ ମୋ ଦୁଃଖ ବେଳା ।

କେତେ ମୁଁ ସହୁଛି ସମାଜରେ

କେତେ ମୁଁ କାନ୍ଦୁଛି ତୋ ଚରଣରେ

ଏ କଥା ତୋତେ କି ଅଜଣା

କାହିଁ କରୁ ମୋତେ ବାଟବଣା ॥

ରହିବାକୁ ମୋତେ ଜାଗା ଦେଲୁ ନାହିଁ

ଉପରକୁ ଚଢିବାକୁ ଦେଲୁନି ପାହାଚ

ଖାଇବାକୁ ମୋତେ ଖୁଦ ବି ଦେଲୁନି

ସଂସାରେ ମୋତେ ରଖି କି ଲାଭ ପାଉଛ ?

ନେଇଯାଅ ପ୍ରଭୂ ତୁମରି ଶରଣ

ନିତି ତୁମ ପାଦ ପୂଜୁଥିବି

ତୁମ ପାଇଁ ତୁଳସୀ ଦୟଣା ଗୁନ୍ଥିବି

ତୁମ ଭଜନ ହିଁ ଗାଉଥିବି ।