ଛନ୍ଦହୀନ ଜୀବନ

ଜୀବନଟା ଗୋଟେ ମିଶାଣ ଫେଡ଼ାଣ

କେବେ ଯୋଡ଼େ ବେଶି ଶୂନ

ଆଉ କେବେ ପୁଣି ହରଣ ଗୁଣନ

ଭାଗ ଶେଷ ଖାଲି ଶୂନ ।

ସୃଷ୍ଟି ସରଜନା ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ରଚନା

ନିୟମ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର

ହେଉ ସେ ଧନୀ ଗରୀବର ଜୀବନ

ସବୁ ହୃଦେ ଶତୃମିତ୍ର ।

ଦିନ ପରେ ରାତି ରାତି ପରେ ଦିନ

ଜୀବଚକ୍ର ଘୁରୁ ଅଛି

ଅହମିକା ପଣେ ଜୀବନ ବୃକ୍ଷଟି

ଛନ୍ଦହୀନ ଲାଗୁଅଛି ।

ସୁର ଲୟ ତାଳ ନ ଥିଲେ ଜୀବନେ

ଜୀଇଁବା ଭସା ବାଦଲ

ସଂସାର ସାଗର ବନ୍ୟାରେ ଭାସିବ

ବିନା ବର୍ଷା ମେଘ ମାଳ ।

ଜୀବନ ପଥରେ ମଣିଷ ଅତିଥି

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତେ

ଚିହ୍ନା ଅଚିହ୍ନାର ସମ୍ପର୍କ ଯୋଡ଼ଇ

ଛନ୍ଦ ହୀନ ପ୍ରେମପଥେ ।

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଭ୍ୟତା ପ୍ରଭାବେ ଜୀବନ

ବିବେକ ପଣରେ ହୀନ

ସମାଜର ପ୍ରାଣ କରଇ କ୍ରନ୍ଦନ

ପ୍ରୀତି ବିନା ସଂକ୍ରମଣ ।

ନିଃଶ୍ୱାସର ସେଇ ବିଶ୍ୱାସ ବାଡ଼ିଟି

ଜୀବନ ପଥରେ ସାହା

ଅଭିନୟ ସାରି ବାହୁଡ଼ିବ ପକ୍ଷୀ

ବିଧିର ବିଧାନ ଯାହା ।

ଛନ୍ଦହୀନ ଜୀବନ ଲାଗଇ ଭାରି

ସ୍ୱାଦ ହୀନ ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି

ବିନା ସୁରଭିରେ ପୁଷ୍ପଟି ଯେପରି

ସୁର ବିନା ତାଳ ସୃଷ୍ଟି ।