ଚାରୋଟି ପାଖୁଡା

ପଥର ବୋଲି ତ ତୁଠରେ ପଡିଚି

ଘଷୁଚି କେ କେତେ ପାଦ,

ତୁମ ପାଦ ଯେବେ ମୋ ବୁକୁ ଛୁଅଁଇ

ରଟି ଯାଏ ଅପବାଦ ।

ତୁମେ ଆସ କେବେ ଅସରା ଗପର

ଶେଷ ଅନୁରାଗ ନେଇ ,

ମୁଁ ଏଠି ପଡିଛି ବୃଥା ଉପନ୍ୟାସ

ପତ୍ରଝଡା ଗଛ ଛାଇ ।

କହିଦେଲେ କଥା ସରି ଯାଏ ସିନା

ଅକୁହା ହୃଦୟ ଦହେ ,

ତୁମେ କି ଜାଣିବ ଗୋପନେ କେତେ ମୁଁ

ଭିଜୁଥାଏ ଆଖି ଲୁହେ ।

ତୁମେ ସିନା ଏକ ଉଦୟ ଭାନୁ

ମୁଁ ବିରହର ବିଭାବରୀ ,

ତୁମେ ହେଲେ ଏକ ଗୋଧୂଳି ଲଗ୍ନ

ମୁଁ ଯାତନାର ପଥଚାରୀ ।