ଚାଲ ଆମେ ଯିବା ଠାକୁର ବାଡି

ଆସ ହେ ଦାଦା, ଆସ ହେ ଭାଇ ଆସନ୍ତୁ ମାଆ ମାନେ

  ଆଉ ବିଳମ୍ବ ନ କରି କେହି ଯିବା ଦେଓଘର ଧାମେ

ଦେଓଘର ଯେ କେତେ ପବିତ୍ର କାହାକୁ ଅଛି ଅଜଣା

  ଯେ ଯାଏ ଥରେ ଫେରିବାକୁ ତ ମନ ଜମା ଲାଗେନା

ଠାକୁର ବାଡି ନାମରେ ପରା ଅଟେ ସେ ଜଣା ଶୁଣା

  କେଡେ ସୁନ୍ଦର ପରିବେଶ ସେ ନାହିଁ ତ ତାର ତୁଳନା

କେତେ ଯେ ପଶୁ କେତେ ଯେ ପକ୍ଷୀ ଥାଆନ୍ତି ନିର୍ଭୟରେ୍

     ଠାକୁରଙ୍କର କଥା ଶୁଣନ୍ତି ସଞ୍ଜ ଆଉ ସକାଳରେ

ଗଛ ପତ୍ର ତ ଯେତେ ଆଶ୍ରମେ ସବୁ ଲାଗେ ଆପଣାର

  ଭକ୍ତ ଆଗମନେ ସ୍ବାଗତ କରନ୍ତି ନାହିଁ ତ ବାଛ ବିଚାର

କେଡେ ବିଶାଳ ଠାକୁର ବାଡି ଆଖି ତ ପାଏ ନାହିଁ

  ଦିନ ସାରା ଭି ବୁଲିଲେ ସେଠି ମନ ଭି ମାନେ ନାହିଁ

ନାହିଁ ସେଠାରେ ଚାକ ଚକ୍ୟ କି ଆଡମ୍ବରର ଭାବ

  ସମସ୍ତେ ସେଠି ତାଙ୍କ ଭକତ ନାହିଁ ତ ଭେଦଭାବ

କେତେ ସରଳ ତାଙ୍କ ଜୀବନ ଦେଖିଲେ ଜାଣି ହୁଏ

    ମୁନି ରୁଷିଙ୍କ ଆଶ୍ରମ ଠାରୁ ଆହୁରି ବଳିଯାଏ

ଆମ୍ବ ଗଛରେ କେତେ ଯେ ଆମ୍ବ ପଣସ ଫଳେ ପ୍ରଚୁଳ

ନ ଦେଖିଲେ ଥରେ ବିଶ୍ବାସ ହୁଏନି ସବୁ ତ ସେଠାରେ ଭିନ୍ନ

ପାଦ ପଡିଲେ ସେହି ଯାଗାରେ ମନ ପବିତ୍ର ହୁଏ

   କାଉ କୋଇଲି ରାବରେ ପରା ଜୟଗୁରୁ ଶୁଭୁଥାଏ

ଥରଟେ ଯାଇ ଛାର ଭକତ ଭୁଲି ତ ପାରେ ନାହିଁ

 ଆସ ହେ ଦାଦା ଆସ ହେ ମାଆ ଆଉ ଡେରି କର ନାହିଁ