ଚାହିଁଛି ତୁମରି ଛୁଆଁ

ତୁମେ କଳପନା ସୁନ୍ଦରୀ ବାହାରେ

କି ଲାଗି ହୋଇଛ ଠିଆ

ନିରୀହ ପଣର କବିଟିଏ ମୁଁ

ଚାହିଁଛି ତୁମରି ଛୁଆଁ !

ଦିନକୁ ରାତିକୁ ଏକ ମୁଁ କରିଛି

ତୁମରି ବାଟକୁ ଦେଖି

ଭାବରେ ମଧୁର ଦି'ପଦ କଥାକୁ

ମନରେ ଆଣୁଚି ସୁଖୀ,

ଅଳପ ହସିକି ପାଖକୁ ଆସ ମୋ

ଦୂରେଇ ରହୁଚ କିଆଁ !

ମୋହକୁ କୋହକୁ ବିଷୟ ନେଇଛି

ରଙ୍ଗେଇଦେବାକୁ ଛବି

ଭାବନା ପୁଟକୁ ଦେବାକୁ ବସିଛି

ବିଚରା ବିରହୀ କବି,

ବୁଝି ବି ଅବୁଝା କେମିତି ହେଉଚ

ଭାବି ମୁଁ ପାରୁନି ଛାଆଁ !

କଲମ ଅଟକି ରହି ମୋ ଯାଉଛି

ଭାବନା ହେଉଚି ଅଧା

ମଲମ ସୁଆଗ ଦେବାକୁ ଏମିତି

କାହିଁକି କରୁଚ ବାଧା,

ବୁଡ଼ାଇଦେବାକୁ ଚାହଁ କି ସତରେ

ଛୋଟିଆ କବିର ନାଆଁ !