ବ୍ଯଙ୍ଗ ପସରା-୨୬

ବୁଢା଼ଟେ ବୋଲିକି ବାହା ହେଲିନି

ହୋଇଥାଉ ପଛେ ବିରାଟ ଧନୀ।

କାହାକୁ ନ କହି କଷିଟେ ଦେଖି

ଧରିପଳା ହେଲି ହେବାକୁ ସୁଖୀ।

କଷିଟା ଅଳପ କେତୋଟି ଦିନ

ଭଲ ପାଇ ହେଲା ସେ ଖିନିଖିନ୍ନ।

ବାପା ଓ ମାଆଙ୍କୁ ଗୋଇଁଠା ଦେଇ

ପଳେଇ ଆସିଲି ଲୁଚିକି ମୁହିଁ।

ଏବେ ତ ଦୁଃଖର ନଈରେ ଭାସି

ଆଉ ପାଇବି କି ନିଜକୁ ହସି ।

ଏ କୁଳେ ବଇରି ସେ କୁଳେ ମଧ୍ଯ 

ବଞ୍ଚିଛିରେ ସିନା ଭବିଷ୍ଯ ଅନ୍ଧ।

କହିବି କାହାକୁ ଶୁଣିବ କିଏ

ନୀଚ୍ଚତା ପାଇଁକି ମୃତ୍ଯୁ ନ ହୁଏ ।

ବସି ଲୁହ ନଈ ଧାରେ ଭାସୁଛି

ବଞ୍ଚିବାକୁ ନୁହେଁ ଆଉ ଚାହୁଁଛି।

ସଭିଏଁ କହୁଛ ମରିଲେ ତୁହି

ବୁଝିଲୁନି ଦିନେ କାହାକୁ କାହିଁ ।

ଏବେ ବୁଝୁଅଛି ବାପାଙ୍କ ଦୁଃଖ

ମାଆଙ୍କ ଯା'ଥିଲା ଅନନ୍ତ ସୁଖ।

ଶରଧା ସେନେହ ଛଡା଼ଇ ଦେଇ

ପାଇଲି କଅଣ ଗୋଇଁଠା ଦେଇ।

ଅନୁରୋଧ ମୋର କଥା ରଖିବ

ମୋ'ପରି କରମ ନାହିଁ କରିବ।