ବ୍ଯଙ୍ଗ ପସରା-୨୨

     ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ

     ଝଅଟ ଆଣିକି ଥୋଅ

ଜନମ କରିଛି ଡରଡନେ ଛୁଆ

ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରୁନି ଏ ମାଆ

କଥା ଦେଇଥିଲ ତୁମରି ଆଶ୍ରାରେ

   କହୁଛ କାହିଁକି ରୁହ

  ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ।

   

  ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ

  ନେଲାବେଳେ କହିଥାଅ

ଏବେ ତୁମ ପଛେ ଦଉଡି଼ ଦଉଡି଼

ଦେଖିଲେ ହିଁ ମୋତେ ଛାଡୁଅଛ ରଡି଼

ଏମିତି କାହିଁକି ନୀଚ୍ଚଧୀଟ୍ଟ କର୍ମ

   ଦେଖାଇଲ ଚହଚହ

   ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ।

  ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ

  ତୁମର ଏମାନେ ପୁଅ

ସନ୍ତାନ ବୋଲିକି କଥାରେ କଥାରେ

ମାରି ଦେଇଥିଲ ଗାରଟେ ପାଣିରେ

ଏବେ କହୁଅଛ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳ

   ମୁହଁ କିଆଁ ମୋଡି଼ଦିଅ

   ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ।

   

   ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ

  ନ ହେଲେ ମାରି ପକାଅ

ଅସହ୍ଯ ହେଉଛି ଭୋକର ଯନ୍ତ୍ରଣା

କାହିଁକି ସେ'କାଳେ ଥିଲା କୁମନ୍ତ୍ରଣା

ବାରମ୍ବାର ଆସି ଭଲେଇ ହୋଇକି

   ଥୋପଟେ ନିତି ପକାଅ

   ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ।

   ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ

   ହୃଦୟେ ଅନନ୍ତ କୋହ

ଏବେଏବେ ତୁମେ ବଡ଼ ଲୋକ ହୋଇ

ଫିଙ୍ଗିଲ ଅସନା ମନରେ କି ଭାଇ

ବଡ଼ ଅଲାଜୁକ ଜୀବନ ତୁମର

   ମୋତେ ମାରିଦେଲ ନୁହଁ

   ମାଗଣା ଅଛି ତ ଦିଅ।