ବର୍ଷା

ମୌସୁମୀ ର ଆଗମନରେ ଯେବେ

ମୋ ଝାଳୁଆ ଦିହଟି ସିକ୍ତ ହୋଇଯାଏ 

ପ୍ରଥମ ଅସରାର ସ୍ପର୍ଶରେ 

ମୁଁ ତ ରୋକି ପାରେନାହିଁ 

ଖୁସିର ସେ ଅମାନିଆ ଭାବକୁ 

ସତେ କି.... ବାଟବଣା ହୋଇ

ମୋ ଓଦା ସରସର ଦେହଟା 

ଲୋଟିଯିବ ଧରଣୀ କୋଳରେ 

ମୁଁ ତ ଅଟକେଇ ପାରେନି,ବେଲଗାମ ମନଟିକୁ 

ମୋ ଅଜାଣତରେ ଭିଜିଯାଏ ବର୍ଷାରେ 

ବର୍ଷାର ଉଦ୍ଧାମତାକୁ ଉପଭୋଗ କରି

ଖିଆଲି ମନର ଅଡ଼ୁଆ ବାଟରେ 

ମତୁଆଲା ହୋଇ ଉଠେ 

ସତେକି ବୁଡ଼ିଯାଇଛି ମହୁଲୀ ନିଶାରେ ।

କେତେ ଦିନର ନିରବତା କୁ ପ୍ରତିହତ କରି

ଚାରିଆଡ଼େ ଖୁସିର କଣିକା ବିଞ୍ଚି ଦେଇଛି

ମଲ୍ଲିଫୁଲ ପରି ଫୁଟିଯାଏ ବିନାଇସାରାରେ  

ତା ଶୀତଳ ଛୁଆଁରେ ମୋ ବଗିଚା 

ଆବୋରି ନେଇଛି ପ୍ରେମର ଛିଟାକୁ ।

ଶିଖି ପହିଲି ମେଘର ଜଳ ପାନକରି

ବିଭୋର ହୋଇଯାଇଛି, ଅଟକେଇ ପାରିନି 

ତା ଆଖି ର ଧାର ଧାର ଲୁହକୁ, 

ବୁକୁରେ ଫୁଲି ଯାଉଥିବା କୋହକୁ, 

ଥରୁଥିବା ଓଠର ବକ୍ତ୍ୟବ୍ଯକୁ, 

ମନର ଗୁଞ୍ଜରିତ କ୍ରନ୍ଦନକୁ, 

ହୃଦୟର ବ୍ୟାକୁଳତା ଭରା ସ୍ଫନ୍ଦନକୁ, 

ବର୍ଷା ଋତୁର ଆଗମନରେ ।