ବର୍ଷା

ବର୍ଷା ର ଆଗମନେ

ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ଧରଣୀ ,

ଖିଲିଖିଲି ହସେ 

ହୁଏ ନିନାଦିନୀ ।

ଘନ ବାଦଲ ରେ

ଚପଳା ର ଦସ୍ତଖତ,

ଝଡ ଝଙ୍କାର ରେ

କରେ ଆତଙ୍କିତ ।

ପ୍ରଭ।ତିଆ ସମୀରେ

ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଇନ୍ଦ୍ର ଗୋପ ,

ଯାଆନ୍ତି ହଂସ ସମ

ମୁଖେ ହାସ୍ୟ ରୂପ ।

କେଳି କେକିନୀ ବନେ

ଆନନ୍ଦେ କରନ୍ତି ନୃତ୍ୟ,

ବେଙ୍ଗ ଡାହୁକଙ୍କ ରଟ

ଧ୍ୱନି ଉତ୍କଟ ।

 ନଦନଦୀର ସୀମା

କରି ହୁଏନି କଳନା

ଧ୍ବଂସ କରିବାକୁ କି !

ଏ ଚିର ସାଧନା ।

ସପ୍ତ ସ୍ୱର ରାଗ ରେ

ଗଗନୁ ହେଉ ନିସୃତ,

ହର ତାଣ୍ଡଵ ସମ

ତୋ ତାଣ୍ଡଵ ନୃତ୍ୟ ।

ମଲ୍ଲୀ ମାଳତୀ ଯୁଇ

କଦମ୍ବ ଶିଉଳି ପୁଷ୍ପ ,

ଚିର ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ

ନୈସର୍ଗିକ ରୂପ ।

ସୁନୀଲ ଶାଢୀ ପିନ୍ଧି 

ହସେ ରୂପସୀ ମହୀ,

ଚାଷ କାମ କରି ହସେ

କୃଷି କାରକ ଭାଇ ।

ଛତୁ ଇନ୍ଦ୍ର ଟଙ୍କାର

ପ୍ରକୃତି ତୋ ସହଚର,

ଦୁତିକା ଅଟୁ ତୁହି

ବିଶ୍ୱ ରାଜଙ୍କର ।

ଶତ ଧନ୍ୟ। ଲୋ ବର୍ଷା

ପିନ୍ଧୁ ଅପରୁପା ଭୁଷା,

କବି ଭାବୁକ ଙ୍କ

ତୁ ଚିର ନମସ୍ୟା ।