ବୋଧ

ଏମାନେ ତ

ପ୍ରୀତି ଆଉ ପାର୍ବଣର କଥା ଢେର୍ କହନ୍ତି

କରନ୍ତି ବି

ଫଳପ୍ରସୁ ଅପେକ୍ଷାର ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ବାହାନା ,

ନହେଲେ କାହିଁକି ,

ଆବଡ଼ା ଖାବଡ଼ା ଭୂଗୋଳ ପୋଥି ପରି

ଛିଟିକି ପଡିଥା'ନ୍ତେ

ଅମରି ବୁଦାରେ ଆମର କୃପା ମାଷ୍ଟ୍ରେ !

ହଁ...

ତାଙ୍କର ହାତର ଛାଟ ଯେ କେବଳ

ଛିଣ୍ଡୁ ନ ଥିଲା ଆମ ନରମ ହାତରେ

କି ମୋଡି ହେଉ ନ ଥିଲା କାନ ସବୁ ,

ଅଥଚ, ଆମ ହାତରେ ଟାଣି ଦେଉଥିଲେ

ଜୀବନ ଆଉ ଜୀବିକାର ସାମୁଦ୍ରିକ ଗାର |

ସେଦିନ ସ୍ବାଗତ ବି କରିଥିଲା

ସମୟ ତା'ଙ୍କୁ

ନଈ ପାଣି ବଢ଼ି ପରି

ଝଲକି ଉଠି ପାଦ ଚୁମି ଥିଲା ସଂପଦ |

କିନ୍ତୁ ସରଳତାର ଜୀବନ ଯେ

ଏ ସବୁର ଉର୍ଧ୍ବରେ

ବରଂ ,

ବଜାୟ ରଖିଲେ ମାନ ତାଙ୍କ ଆଦର୍ଶର |

ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦିତାର ରାଜ ରାସ୍ତାରେ

ଭଟକି ପଡି ଥିବା କୃପା ମାଷ୍ଟ୍ରେ

ଏଠି ଠୋକର ପା'ନ୍ତି ,

ସେପଟେ ସଭ୍ଯତାର ଦ୍ବାହି ଦେଇ

ବକ ଧାର୍ମିକ ମାନେ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରନ୍ତି |

କୃପା ମାଷ୍ଟ୍ରେ ମାନେ ତ

କୀଟ ପତଙ୍ଗ ପରି ଏଠି ଉପେକ୍ଷିତ ,

କିନ୍ତୁ , ସେପଟେ ....

ସମୟ ଦେଖିବ ଦିନେ

ଭାଙ୍ଗି ସାରିଥିବ ଏମାନଙ୍କ ପାଟିର ଛାମୁ ଦାନ୍ତ |

ମୃଗୟାରୁ ଫେରୁ ଫେରୁ

ସେପଟେ

ସର୍ବସ୍ବାନ୍ତ ହୋଇ ସାରି ଥିବ ,

ଆହୁରି ବି , ଗୁରୁ ଗୌରବକୁ

ପଣ୍ଡ କରୁଥିବା ସବୁ ହୃଦୟରେ

ଅସଲ କଥା ବୋଧ ହୋଇ ଯିବ |