ବଞ୍ଚିଛି କି ମଣିଷଟା ...

ଆଜି ବଞ୍ଚିଛି କି ...

ମଣିଷଟା ଆପଣା ଦୃଷ୍ଟିରେ !

ସିକ୍ତ କ୍ଷମତା, ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟର ଲୋଭ

ପୁଣି ଜୁଡୁବୁଡୁ ଆତ୍ମ ଅହଙ୍କାରେ ।

ଏ କି ବିଭ୍ରାନ୍ତ ମାନସିକତା

ଶାନ୍ତି ଖୋଜୁଥାଏ ବସି

ଅନୀତିର ବାରୁଦ ଗଦାରେ ,

ପ୍ରେମ ଶାନ୍ତି ଅବା ଶ୍ଵାସରୁଦ୍ଧ

ମୋହର କରାଳ ଗର୍ଭରେ

ଆଜି ବଞ୍ଚିଛି କି ...

ମଣିଷଟା ଆପଣା ଦୃଷ୍ଟିରେ !

ଆକାଶେ ଉଡିଛି ପାଣିରେ ବୁଡିଛି

ଅସମ୍ଭବ ସମ୍ଭବ କରି ଦେଖାଇଛି ,

ହେଲେ ସମ୍ପତ୍ତି ଠୁଳ କରିବାରେ

କେମିତି ହୀନ ହୋଇ ସେ ପାରିଛି ?

ସାତ୍ତ୍ୱିକ ଗୁଣକୁ ଛାଡି

ଭାଳେ କାହିଁକି ବିଷାଦ ମନେ

ପଡ଼ି ଆସୁରିକ ସତ୍ତାର ମାୟାରେ ।

ନୀତି ବୋଧ ଶିକ୍ଷା ଅବା କର୍ମ

ଆତ୍ମାର ପାଉଁଶ ଗଦାରେ ,

ଆଜି ବଞ୍ଚିଛି କି ...

ମଣିଷଟା ଆପଣା ଦୃଷ୍ଟିରେ !

କେଜାଣି ଚିରନ୍ତନ ମୂଲ୍ୟବୋଧ

ଅହର୍ନିଶ କରେ ଅସ୍ୱୀକାର ,

ଶୃଙ୍ଖଳା, ସଞ୍ଜମତା ମୁଖା ତଳେ

ସୁସଜ୍ଜିତ ଅନ୍ୟାୟ ଆଚାର ।

ଅନୀତିର ସ୍ଵର ହେଉ ରୁଦ୍ଧ

ଅହମିକା ଲୋପ ହୋଇଯାଉ ,

ବୋଧତା ଜାଗ୍ରତ ହେଉ

ସତ୍ୟ ଆଉ ପ୍ରେରଣା ଫଲଗୁରେ ,

ଥରୁଟିଏ ବଞ୍ଚିଯାଉ ...

ମଣିଷଟା ବିବେକ ସାମ୍ନାରେ ।