ବଞ୍ଚିବା ସପନ ସାକାର ହେଉ

ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ, ନିଷ୍ପେଷିତ ହୋଇ,

     ପ୍ରତାରିତ ହୋଇ,

  ବଞ୍ଚିବାକୁ ତା'ର ଅଦମ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ।

ଲାଂଛନା, ଛଳନା,ଶୋଷଣ,କଷଣ

     ତା'ଜୀବନ ଭିତ୍ତି

 ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ତାଆରି ଜୀବନ ମୋର୍ଚ୍ଚା ।।

ତା' ରୁଦ୍ଧ ରୁଧିର   ନିର୍ମମ ବଧିର,

      ନିଷ୍ଠୁର ସହର

 କର୍କଶ,ନିର୍ଦ୍ଦୟ,ରୁକ୍ଷ ପ୍ରହାରେ ।

ସେଇଥିପାଇଁ ତା' ତିକ୍ତ ବକ୍ଷ ଦେଇ

     ରକ୍ତ ଝରେ ନାହିଁ

 ଅବାଞ୍ଛିତ ହୋଇ ରୁହେ ଗର୍ଭରେ ।।

ହେଉ ଅବାଞ୍ଛିତ, ତା' ରକ୍ତ ଲୋହିତ

      ମଣିଷ ରଙ୍ଗ ହିଁ

 ପ୍ରବାହିତ ତା'ର ଶିରା ଶିରାରେ ।

ସିଏ ବି ମଣିଷ   ଅମୃତ ଔରସ

      ଅଧିକାର ନେଇ

ଜନ୍ମ ଯେ ନେଇଛି ଏଇ ସଂସାରେ ।।

ଜନନୀ ଗର୍ଭର ବାଞ୍ଛିତ ଫର୍ଦ୍ଦରେ

     ତା'ଜାତକ ପୃଷ୍ଠା

 ଈଶ୍ୱର ଅମୃତ ରମ୍ୟ ରଚନା ।

ସେଇଥିପାଇଁ ସେ ଈଶ୍ୱର ନଜରେ

      ଅମୃତ ସନ୍ତାନ

 ସୁନ୍ଦର ସୃଜନୀ,ଦିବ୍ୟ କଳ୍ପନା ।।

ଶିକ୍ଷା ଅଧିକାର  ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଅଧିକାର

     ସର୍ବସ୍ୱ ହରେଇ

 କ୍ଷୁଧାର ଜ୍ୱାଳାରେ ଲୁପ୍ତ,ଲୁଣ୍ଠିତ ।

ଲୁଣ୍ଠିତ ହେଲେ ବି ପତିତ ନୁହେଁ ସେ

      ଈଶ୍ୱର ଅଙ୍କର

 ସ୍ନେହ ସମ୍ଭାରରେ ସଦା ବନ୍ଦିତ ।।

ଈଶ୍ୱର ପ୍ରେମରେ ମତୁଆଲା ଯେବେ

      ମନ୍ଦିର ବଦଳେ

  ତା' ରୁଷ୍ଟ ଅଗଣା ସଜେଇଦିଅ ।

ତୁମେ ବି ମଣିଷ, ମଣିଷ ବେଭାରେ

     ସ୍ନେହ ସଂଜୀବନୀ

 ଅଳ୍ପ ଅର୍ପି ତାକୁ କୋଳେଇ ନିଅ ।।

ହା ଅନ୍ନ ଚିତ୍କାର କେବେବି ନ ଶୁଭୁ

      ଅପମୃତ୍ୟୁ ନୁହେଁ,

 ଜୀବନ୍ତ କଣ୍ଢେଇ ଜୀବନ ପାଉ ।

ସୁପ୍ତ ଶକ୍ତି ତା'ର  ମୃତକ ନ ସାଜୁ

      ଅଦମ୍ୟ ଉଲ୍ଲାସେ

 ବଞ୍ଚିବା ସପନ ସାକାର ହେଉ ।।

ସେବା ହିଁ ଈଶ୍ୱର ଶୁଶ୍ରୂଷା ମନ୍ଦିର

     ଈଶ୍ୱର ଆକାଂକ୍ଷା

 ପର ଉପକାର, ଦୁଃସ୍ଥ ସଂସ୍ଥାନ ।

ହେ ମଣିଷ ଭାଇ ଆସ ହେ ଆଗେଇ

      ବାଞ୍ଛିତକୁ ଦେବା

  ଅବାଞ୍ଛିତ ନୁହେଁ,ବାଞ୍ଛିତ ସ୍ଥାନ ।।