ବଂକା ବାଦଲ

ଶ୍ରାବଣ ଆକାଶେ   ବାଂକୁଡା ବାଦଲ

      ମାନଚିତ୍ର ଆଂକିଅଛି,

କେଉଁଠି କିପରି   ଦେଶ ମହାଦେଶ

      ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଅଛି ॥

ବେଳେବେଳେ ସାଜେ କଳାହାଣ୍ତିଆ ତ

     ପୁଣି ଧବଳ ବୋଇତ,

କୁଣ୍ତାଝଡା ନୀରେ  ଦୋଳି ଖେଳୁଥାଏ

     କେତେବେଳେ ଅଣାୟତ୍ତ ॥

ଚପଳାକୁ ଧରି    ହୃଦୟ କୋଣରେ

     ଯୁଦ୍ଧ କରେ ବଜ୍ରାଘାତେ,

ମୂଷଳ ଧାରାରେ   ମେଦିନୀ କମ୍ପାଏ

     କୂଆ ପଥର ଆଘାତେ ॥

ପ୍ରଦୋଶେ ସାଜଇ   ଦିଗନ୍ତ ରୂପସୀ

     ମଉନେ ଓଢଣୀ ଟାଣି,

ନିଃଶବ୍ଦ ଜୁଆରେ    ବାଢଇ ଉପମା

    ସାଜି ଦିଗବଳୟ ରାଣୀ ॥

ମେଘୁଆ ଆକାଶେ   ମନର ହରଷେ

      ବସାଇ ଜଳଦ ମେଳା,

ପ୍ରାଣୀଂକ ଆରତ   ନିରେଖେ ଗଗନୁ

     ହୃଦେ ବହି ମେଘମାଳା ॥

ଅନ୍ଧକୂପେ ରଖି   ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତାରା

      ସାଜିଥାନ୍ତି ବାହୁବଳୀ,

ପ୍ରାଣୀଂକ ଆରତ   ଫେଡିବାକୁ ସଦା

     ଭିଆଇ ଥାଆନ୍ତି ଅଳି ॥

ଟୁପୁରୁ ଟାପୁରୁ     ବର୍ଷଣ ଛିଟାରେ

      ପଲ୍ଲବେ ରଚିଣ କେଳି,

ସ୍ନିଗ୍ଧ ମନ୍ଦାକିନୀ   ଜଳେ ଧୋଇଥାନ୍ତି

      ବନେ ଦେଇ ହୁଳହୁଳି ॥

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ   ସଭିଏଁ ତ ବନ୍ଧା

      ପ୍ରକୃତି ସବୁରି ନାହା,

ସ୍ଥାବର ଜଂଗମ    କୀଟ ପରିଜନ୍ତେ

      ରଚିଥାନ୍ତି ମୋହମାୟା ॥