ବନ୍ଧୁତା

ଜୀବନ-ଯାତନା, ପ୍ରଶାନ୍ତି-ଅଶାନ୍ତି

ବିପଦେ ଆପଦେ ଯେ ବନ୍ଧୁ ସ୍ଥିତ,

ସୁଖେ ସୁଖୀ ହୋଇ,ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ ହେଲେ 

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁରେ ସେ ହୁଏ ଜ୍ଞାତ।

ବନ୍ଧୁ ବିହୀନ ଏ ଜୀବନ ଅଲୋଡା,

ସୂରୁଜ ବିହୀନ ଧରାଟି ସମ ,

ପବିତ୍ର ବନ୍ଧୁତା ବିହୁନେ ଜୀବନ

ସ୍ୱାଦହୀନ, ନିରସ, ମୂଲ୍ୟହୀନ।

ଟଙ୍କା ସୁନା ଦେଇ କିଣି ହୁଏ ନାହିଁ

ବିହନକୁ ବୁଣି ହୁଏନା ଚାଷ,

ସ୍ୱତଃ ପ୍ରବୃତ୍ତ ଏ ଦିବ୍ୟ ରଶ୍ମି ଧାର

ହୃଦୁ ହୃଦକୁ ହୁଏ ସଞ୍ଚାରିତ।

ତୋଷାମଦ କରି ବନ୍ଧୁତା ଗଢିବା

ଉଚିତ ବନ୍ଧୁର ବେଭାର ନୁହେଁ,

କୁପଥରେ ଗଲେ ସତର୍କ କରାଇ

ଉଚିତ ମାର୍ଗରେ ଚଳାଇ ନିଏ।

ବଉଦ୍ଧିକ-ନଇତିକ ଉନ୍ନତିରେ

ସବୁବେଳେ ହୋଇଥାଇ ସହାୟ ,

ପର ଅପରର ସହାନୁଭୂତି ରେ

ହୁଅଇ ଜୀବନ ମଙ୍ଗଳମୟ ।

ବିନୟୀ, ସାଧୁତା, ସତ୍ୟବାଦୀତା ହିଁ

ଉତ୍ତମ ସଖାର ମହତ ଗୁଣ,

ମିଥ୍ୟା-ଛଳନାରେ ବିଶ୍ବାସ ହରାଏ ,

ସେନେହ ଦୃଢ଼ତା ହୁଅଇ କ୍ଷୀଣ।