ବନ୍ଧୁ ରଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ

ବନ୍ଧୁ କହିବି କି  ବାନ୍ଧବୀ କହିବି

   ସାଥି ନା ସ୍ମୃତି ସଙ୍ଗାତ । 

ପରିଚୟହୀନ ପତ୍ରିକାପୃଷ୍ଠା ମୋ'

  ଲାଗେ ଛୋଟ,ଅସଙ୍ଗତ ।।

ପତ୍ରିକା ପୃଷ୍ଠାରେ ତୁମ ନାମାଙ୍କନ

  ଲଗ୍ନରେ ମୁଁ ଲେଖିଥିଲି ।

ଲେଖି ତ ନଥିଲି ମୁଖବନ୍ଧ ଭାବି

  ହୃଦୟରେ ଯୋଡିଦେଲି ।।

ମୁଖବନ୍ଧ ମଧ୍ୟେ  ମୁଖଶାଳା ପରି

   ସୁଲଗ୍ନା ଛବି ତୁମର ।

ପ୍ରଥମ ପୃଷ୍ଠାର  ପୂର୍ବ ପାହାଚରେ

  ରହିଗଲା ବନ୍ଧୁ ମୋର ।।

ଦୁର୍ବାର ଦୁନିଆ ଅସତ୍ୟ ସହରେ

  ଅଳ୍ପ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଦେଖାରେ ।

ବନ୍ଧୁ ମହକର  ମହାର୍ଘ ପାଇଲି

   ଅପରାହ୍ନ ଜୀବନରେ ।।

ଅପରାହ୍ନ ସିନା ମୋ'ଚଲା ପଥରେ

   ତୁମ ଜୀବନେ ପୂର୍ବାହ୍ନ ।

ଆମ ମଧୁମୟ   ବନ୍ଧୁ ବଳୟରେ

   ଅନୁଭବ ମୋ' ମଧ୍ୟାହ୍ନ ।।

ଅଳ୍ପ ବାର୍ତ୍ତାଳାପେ ତୁମ ଶବ୍ଦାଳାପ

   ସଙ୍କୁଚିତ ଲାଗୁଥିଲେ ।

ଅପରାହ୍ନ ପଣେ ଭୀତତ୍ରସ୍ତ ହୋଇ

   ଅପସରି ଯାଉଥିଲେ ।।

ଉଭୟଙ୍କ ଶବ୍ଦ  କବିତା ତରଙ୍ଗେ

    ମୃଣ୍ମୟ ମିତ୍ରତା ପଣ ।

ବାନ୍ଧି ହୋଇଗଲା ବନ୍ଧୁ ଆବନ୍ଧନେ

   ସଦ୍ଭାବର ଭାବାର୍ପଣ ।।

ବୟସର ଅବା ଭାବର ପାଚେରୀ

   ଶଙ୍କି,ଉଙ୍କି ଚାହୁଁଥିଲା ।

ଉଙ୍କିବା ଭିତରେ ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦରେ 

    ନିଜପଣ ବଢ଼ିଗଲା ।।

ମୋ'କବିତା ତୁମ କବିତା କୋଳରେ

    ନିଭୃତେ ନିଖୁଣ ରଙ୍ଗେ ।

ସାଇତା ରହିଲା   ତୀବ୍ର ସନ୍ତର୍ପଣେ

   ବନ୍ଧୁ ରଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ।।

ସାହିତ୍ୟ ଶାଶ୍ୱତ  କବିତା ପ୍ରଶସ୍ତ

   କାବ୍ୟଝର ପୁତପୟଃ ।

ଆମ ଏ ଜଗତ   ନିର୍ମଳ ଅନନ୍ତ

    ବନ୍ଧୁପଣ ଭାବମୟ ।।

ନିଷ୍କଳଙ୍କ ହୋଇ ନିର୍ବିକାର ପଣେ

   ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ବନ୍ଧୁ ସାଥିରେ ।

ମଧୁର ମିଳନେ ସାତ୍ଵିକ ବନ୍ଧନେ

  ବାନ୍ଧିଦେଲା ଅକ୍ଳେଶରେ ।।

କବିତା ଗୋ,ଦେଲ ସୁସ୍ମିତା ସମ୍ଭାର

    ଆକାଂକ୍ଷିତ ଉପହାର।

ଆମ ବନ୍ଧୁତ୍ୱର   ଆମ ସାଥୀତ୍ୱର

   ତୁମେ ହିଁ ସାକ୍ଷୀ ଭାସ୍ୱର ।।

କଳ୍ପିତ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ    ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରହିବ

   ହେବ କାବ୍ୟ ସଂକଳନ ।

ସେ କାବ୍ୟ ଶୀର୍ଷକ ଆମରି ପ୍ରତୀକ

   ଅଭେଦ୍ୟ"ବନ୍ଧୁ ମିଳନ" ।।