ବିଷାକ୍ତ ସହର

ମାୟା ନଗରୀର

  ସ୍ୱାର୍ଥୀ ଦୁନିଆରେ

    ମିଛ ମଣିଷଙ୍କ ଭିଡ

ପ୍ରୀତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଶବ୍ଦେ

  ଛଳନା ଅମୃତେ

    ଗଢ଼ନ୍ତି ସମ୍ପର୍କ ନୀଡ଼ ।

ବଚନେ ସରସ

  ହଳାହଳ ବିଷ

   ହୃଦୟରେ ଥାଏ ଲୁଚି

ବ୍ୟାଧ ସାଜି ପୁଣି

  କରନ୍ତି ଶିକାର

     ନାନା ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ ରଚି ।

ତନୁ ମନ ଧନ

  କରନ୍ତି ହରଣ

     ନିଷ୍କପଟ ମନ ଦେଖି

ମିଥ୍ୟା ପ୍ରବଞ୍ଚନା

  କପଟ ଛଳନା

    ଜାଲେ ଛନ୍ଦି ପ୍ରାଣ ପକ୍ଷୀ ।

ସମ୍ପର୍କର ମୂଲ୍ୟ

   ଦଦରା କାଗଜ

    ହୃଦୟ ଖେଳନା ପରି

ଯାତନା ଯନ୍ତ୍ରଣା

   ବ୍ୟଥା ଓ ବେଦନା

     ଲହୁ ଲୁହେ ଯାଏ ପୁରି ।

ମିଛ ମଣିଷର

  ସମ୍ପର୍କ ବି ମିଛ

    ସ୍ଵାର୍ଥେ ହୋଇଥାଏ ଭରା

ମିଛ ଅଭିନୟ

   ମୁଖା ଖୋଲିଗଲେ

     ସତ ପଡ଼ିଯାଏ ଧରା।

କପୋତ ରାଜନ

   ଚିତ୍ରଗ୍ରୀବ ପରି

    ମନରେ ସାହସ ଭରି

ବୁଦ୍ଧି କୌଶଳରେ

   ସତର୍କ ପଣରେ

     ହରାଇ ଦୁଷ୍ଟ ଶିକାରୀ ।

ମିଛ ଲୁହ ଦେଖି

   ନ ଚାହିଁବୁ ଫେରି

     ଜାଣିଗଲା ପରେ ସତ

ସତ୍ୟ ନ୍ୟାୟ ଧର୍ମ

   ସେବା ଉପକାର

     କରି ଜୀବନର ବ୍ରତ ।