ବିଶ୍ୱାସ

ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ବାଟଭୁଲିଗଲେ ନିଜରନଥାଏ କେହି

ସେଥିପାଇଁ ପରା ମା ମୋ ଆଶରା ମା ମୋ ମମତା ମୟୀ।

ପାଟିଖୋଲିକିଛି କହିବା ହୁଏନି ମା ଜାଣିଥାଏ ସବୁ

ଆକଟି କହିଛି "ପଛେ ପଛେ ଥିବୁ "କେବେହାତ ନଛାଡିବୁ ।

ପରଶ ଯାହାର ଅମୃତ ସମ୍ଭାରସ୍ନେହର ତୁଳନା ନାହିଁ

ବିପଦ ଆପଦ ଯାହାଆସୁପଛେମାଆ ସାଥେ ଥିବି ରହି।

ଦେଖି ମୋର ମୁଖ ସରଗ ର ସୁଖ ମା କୁ ମିଳୁ ନ ମିଳୁ

ଅସୀମ କଷଣ ମୋ ପାଇଁ ସହେ ସାଗରକୁ କରେ ଚଳୁ ।

ନିଜକୁ ଭୁଲିସେ ପିଲା କଥା ଭାବେ ସୁଖ କାମନାକରଇ

ହସ ଲୁହ ସହି ବାଟ ଚାଲୁଥାଇ ମା ମୋର ପରା ସେହି।