ବିରହୀ ଭାବନା

ଘନକାଳେ ଘନକେଶୀ କିସ କରୁଥିବ

ନବୀନ ନବୀନା କାନ୍ତ ବିନା କାନ୍ଦୁଥିବ

ଝୁରି ଝୁରି ମରୁଥିବ

ଫୁଲଶର ଫୁଲଶରେ ତନୁ ଦହୁଥିବ |(1)

ବାର ବାର ବାରିପାତ କର୍ଣ୍ଣେ ଶୁଣୁଥିବ

ଝମ ଝମ ଝଙ୍କାରେ ତନୁଲତା କମ୍ପୁଥିବ

ସନ ସନ ବହୁଥିବ

ବାତ  ବାତାୟନ ପାଶେ ଚାହିଁ ରହୁଥିବ |(2)

ବିରହିନୀ ବିରହକୁ କେହ୍ନେ ସହୁଥିବ

ନଳିନ ନଳିନ ଦେହା ଭାଗ୍ୟ ନିନ୍ଦୁଥିବ

ଘନ ଘନ ଛାଡୁଥିବ

ଦୀର୍ଘ ଦୀର୍ଘତର ଶ୍ୱାସ ପ୍ରାସ ବଢୁଥିବ |(3)

ବିଧୁ ବିଧୁ ଶୀତଳତା ରୌଦ୍ର ମଣୁଥିବ 

ନାଗରୀ ନାଗରମଣି ସଙ୍ଗ ଇଛୁଥିବ

କରଜରେ ଚିରୁଥିବ

ମହୀ  ମହୀମଣ୍ଡନା ମହେଶ ଚିନ୍ତୁଥିବ |(4)

ପୟୋଧର ପୟୋଧରୁ ଗରୁ ହେଉଥିବ

ଜୀମୂତେ ଜୀମୂତେ ଦେଖି ଜ୍ଵର ଆସୁଥିବ

କଣ୍ଟ କଣ୍ଟା ଲାଗୁଥିବ 

ପ୍ରଣୟିନୀ ପ୍ରଣୟର ଭାବ ସ୍ମରୁଥିବ |(5)

ରସାଳସା ମଦଳସା ଅଙ୍କ କଷୁଥିବ

ବର ବରାରୋହା ଭୂମି ପରେ ଶୋଉଥିବ

ରୁସି ରୁସି ଯାଉଥିବ

ମଦନ କଦନ ଚିତ୍ରକଳ୍ପ ଚୁମ୍ବୁଥିବ ||(6)

ନିରୋଳାରେ ନୀରଜାକ୍ଷୀ ଲୁହ ଢାଳୁଥିବ

କବିତାରେ କବିତାରେ ଭାବ ଆଙ୍କୁଥିବ

ଲବ ଯୁଗ ମଣୁଥିବ

ସଂସାର ଅସାର ସମ ବୋଧ ହେଉଥିବ |(7)