ବିଗତ ସ୍ମୃତି

ମନେପଡେ ଆଜି  ପିଲାଦିନ ସ୍ମୃତି

  ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ଥିଲା ସେଦିନ,

ସମୟ ସାଥିରେ ହଜିଗଲା କାହିଁ

  ହଜିଲାଣି ମଧ୍ୟ ଭରା ଯୌବନ ।

ସକାଳୁ ସକାଳୁ   ଜଳଖିଆ ଖାଇ

  କପଡ଼ା ବସ୍ତାନି କାନ୍ଧେ ଝୁଲେଇ ,

ସକାଳୁଆ ସ୍କୁଲ   ଖରାଦିନ ପାଇଁ

  ଦଉଡ଼ି ଦଉଡ଼ି ଯାଉ ପଳେଇ ।

ବସ୍ତାନି ମଧ୍ୟରେ  ଗୋଡ଼ି ଆଉ ଖଟା

  ଲୁଚେଇ ଭିତରେ ଯତନେ ନେଉ,

ଖେଳ ଛୁଟି ହେଲେ  ଜଲ୍ଦି ଖାଇଦେଇ

  ଗୋଡ଼ି ଖେଳ ଖେଳି ଆନନ୍ଦ ପାଉ ।

କେତେବେଳେ ଆମେ ଦୌଡ଼ି ଡ଼ିଆଁ ଖେଳୁ

  ରୁମାଲ ଚୋରି ପୁଣି ବୋହୂଚୋରି ,

ବେଳେବେଳେ ଆମେ  କବାଡ଼ି ସାଙ୍ଗକୁ

  ଖପରାକାତି ମଧ୍ୟ ଖେଳୁ ଭାରି ।

ହାଇଜମ୍ପ ଆଉ   ଲଙ୍ଗଜମ୍ପ ପୁଣି

 ଖୋକୋ ଦୌଡ଼ ମଧ୍ୟରେ ଭାଗ ନେଉ ,

ବାର୍ଷିକ ଖେଳର  ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ

  ଫ୍ୟାନ୍ସି ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧିକି ଖୁସି ହେଉ।

ପିଟି ସାରଙ୍କର  ତତ୍ତ୍ଵାବଧାନରେ

  କେତେ ପ୍ରକାର ଖେଳ ଖେଳୁଥିଲୁ ,

ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ   ଜିଲ୍ଲା ତରଫରୁ 

  ସ୍କୁଲ୍ ପାଇଁ ମେଡାଲ୍ ଆଣୁଥିଲୁ ।

ସ୍କୁଲ୍ ଛୁଟି ପରେ  ସମୟ ମିଳିଲେ

  ସନ୍ତରଣ ପାଇଁ ପୋଖରୀ ଯାଉ ,

ତତ୍ ସହିତ ବି  ସାଇକେଲ ଚଢ଼ି 

  ଖୁସି ଆନନ୍ଦରେ ଦିନ ବିତାଉ ।

ଭାରି ମନେ ପଡେ  ସେହି ସ୍ମୃତି ସବୁ

  ସତେ କାହିଁ ଆଜି ଗଲାଣି ହଜି ,

ଆଜିକାଲି ପିଲା  ଖେଳ ଖେଳନ୍ତିନି

 ମୋବାଇଲ୍ ଗେମ୍ ମଧ୍ୟରେ ମଜ୍ଜି ।

ସମ୍ପର୍କର ଡୋର  କ୍ଷୀଣ ହୋଇଅଛି

 ପାଖ ପଡୋଶୀଙ୍କ ମେଳ ବି ନାହିଁ ,

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ  ବହୁଦୂରେ ଆଜି  

  ମୋବାଇଲ୍ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ପାଇଁ ।

ଧନ୍ୟ ଆଧୁନିକ  ଯୁଗରେ ମଣିଷ

  ଆଧୁନିକତାରେ ମଜ୍ଜିତ ରହି ,

ଧୀରେ ଧୀରେ ସବୁ  ବିଲୁପ୍ତ ହୋଇଲା

  ହୋଇଲାଣି ସ୍ମୃତି ଆଜି ତ ଏହି ।