ଭରତଙ୍କକ୍ଷୋଭ

ରାଜସିଂହାସନେ ତୁମ କଠଉ ରଖି

ପୂଜା କରୁଥିବି ନିତି

ଚାହିଁବସିଥିବି ତୁମ ଫେରିବାବାଟକୁ

ଅପଲକ ନୟନେ

ଲୋଡାନାହିଁ ରତ୍ନମୁକୁଟ ମୋର

ଐଶର୍ଯ୍ୟ ବିଭବ ବିଶାଳ ସାମ୍ରାର୍ଯ୍ୟ

ଭଲ ପାଇଛି କେବଳ ତୁମ ହୃଦୟକୁ ।

ଉଦାର ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ନିର୍ମଳ ମନ

ଚାହିଁଦେଲେ ସଦା ହସହସ ମୁହଁ

ଭୁଲିପାରୁନି ମୁଁ ସେ ସୌମ୍ୟକାନ୍ତ ରୂପକୁ

ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଭ୍ରାତ ପିତୃ ତୁଲ୍ୟ

ମୁଁ ଯେ ତାଙ୍କ ଅନୁଜ

ଅମାନ୍ୟ କରିବିନି କେବେ ଆଦେଶକୁ ।

ଭାଇ ବୋଲି ଡାକିଦେଲେ ଥରେ

କେଉଁଠୁ ଅମୃତର ଝରଟିଏ ଫିଟିପଡେ କେଜାଣି

ନ ମାନି ଝଡଝଞ୍ଜା କଠୋର ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ।

କିଏ କହିଲା ଭାଇ ଭାଇର ଶତ୍ରୁ

ପରବୁଦ୍ଧି ରଚୁଥାଏ ପ୍ରଳୟ ମନେ

କୁମନ୍ତ୍ରଣା ଠେଲିଦିଏ ଲୋଭ ଇର୍ଷାର ମାର୍ଗକୁ ।

ଅଧିକାର ନେବିନି ମୁଁ ଛଡାଇ

ମା ଙ୍କର ଇଚ୍ଛାକୁ ଦେଇ ଜଳାଞ୍ଜଳୀ

ଶାସନ କରିବି ରାଜସିଂହାସନେ

ଥୋଇ ତୁମ ପାଦୁକାକୁ ।

ଭାଙ୍ଗିବିନି କେବେ ତୁମ ବିଶ୍ଵାସକୁ

ଭାଇର ସ୍ନେହ ଭାଇ ହିଁ କେବଳ ଜାଣେ

ସଂପର୍କ ଥାଉ ଏମିତି

ସଦା ଆମର ଯୁଗ ଯୁଗକୁ ।

,,,,,ବଟରପଡା ରାଜକନିକା କେନ୍ଦ୍ରାପଡା ୭୩୭୭୧୯୭୯୯୯