ଭୋକ

ଚାରି ଦିନ ହେଲା  କିଛି ଖାଇ ନାହିଁ 

            ଜଳୁଅଛି ପେଟ ଭୋକେ,

  ଘର ଘର   ବୁଲି   ଭିକ ମୁଁ   ମାଗିଲି 

              ଦେଲେ ନାହିଁ ଭିକ ଲୋକେ l

       କାହିଁ କେତେ  ଦୂର    ବୁଲି ବୁଲି ମୁହିଁ 

           ହାଲିଆ  ପରାଏ ହେଲି,

   ଭିକ ମାଗିବାକୁ ଘର ଘର  ଗଲି 

            ଭୋକରେ ନ ପାରି ଚାଲି l

  ଟୋପାଏ ପାଣିରେ    ଜୀବନ କି ଥିବ 

             ଏ ହତଭାଗ୍ୟରେ ଯୋଡ଼ି,

 ଗରିବ କଷଣ   ଦୁଃଖର ଝରଣ 

             ଭାଗ୍ୟ ଭାଗେ ଅଛି ପଡ଼ି l

ଖୁଦ ମଳୁଖରୁ   ପୋଷେ  ମିଳି ଥିଲେ 

              ସନ୍ତୋଷ ହୁଅନ୍ତା ପ୍ରାଣ,

କିଛି ନ ମିଳିଲା    ହେଲାଣି ଯେ ବୃଥା 

               ଭୋକରେ ହୁଏ ମରଣ l

ଏ ଜଞ୍ଜାଳ ଘେରା      ଦୁଃଖର  ଜୀବନ            

     କଣ୍ଟା ବାଡ଼େ    ପ୍ରାଣ   ମରେ,

 ଥିଲେ  କି   ଜୀବନ    ସୁଖରେ ଚଳିବ 

         ହତଭାଗ୍ୟେ  ପ୍ରାଣ ଝୁରେ l

   ଥିଲେ କି ଜୀବନ କି   ସୁଖ  ଲଭିବି 

        ମରଣରୁ ଅତି ଦୁଃଖ,

ମରିଗଲେ  ପଛେ     କଷ୍ଟ ଲିଭି ଯାଏ 

        ବଞ୍ଚିକି କି ଲାଭ  ସୁଖ l

ସମସ୍ତଙ୍କ ହିତେ     ସୂରୁଜ ଦେବତା 

        ଦିଅନ୍ତି ନବ କିରଣ,

ସକଳ ସଜୀଵ ପାଇଁକି ତୋଳିଛି 

        ନୀଳ ବର୍ଣ୍ଣର   ତୋରଣ l

ଜୀବଙ୍କ  ପାଇଁ  ଏ  ଧରଣୀ ମାତାର 

       ସବୁଜ ରଙ୍ଗରେ   ଭରେ,

  ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳାରୁ  ଭରି  ଅଛି ପୃଥ୍ୱୀ 

      ଜୀବନ ଜୀବିକା ଦ୍ୱାରେ l

ଦୁଃଖୀ ଲୋକ ଦୁଃଖୀ  ସୁଖୀ ଲୋକ ସୁଖୀ

      ସାରା ସଂସାରରେ ରୀତି,

ନିଜ ଇଚ୍ଛା ମତେ    ବିଧାତାର  ଖେଳ 

     ଦେଇଛି ଭାଗ୍ୟ ନିୟତି l