ନିରାଶ୍ରୟ

ଅସହାୟ ବୁଢ଼ା   ପାଏ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ

ଜୀବନେ ଆଶ୍ରୟ ବିନା l

ଅନ୍ନ ମଲୁଖ ନ ମିଳେ ପେଟକୁ

ନ ମିଳେ କିଛି ଭାବନା l

ତାର ମୁଖେ ହୁଏ    ଅମୃତ ଯେ ବିଷ

     ନ ଲାଗେ ଭୋଜନ ରୁଚି l

ସଦାକାଳେ ବୁଲେ   ମନର ଭ୍ରମଣ

     କାନ୍ଦେ ଦୁଃଖ ମନେ ସଞ୍ଚି l

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଶୀର୍ଣ୍ଣ ଦେହ ପୁଙ୍ଗୁଳା ବେଶରେ

      ବୁଲେ ଘର ଘର ମିଶି l

ଆଶ୍ରୟ ବିନା ସେ     ଆତୁର ଜୀବନ

      କାନ୍ଦ ଆସେ ତହିଁ ଭାସି l