ଭକ୍ତି ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳି

କାଳିଆରେ, ତୋ'ର ବାହୁଡ଼ା ବେଳର

       ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦରଶନେ

      ମୋ' ପ୍ରାଣ ପ୍ରୀତ ।

ରମ୍ୟ ରୂପ କାନ୍ତି ଶୁଭ୍ର ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି

       ଦର୍ଶନେ ନୟନ

       ଲୁହରେ ସିକ୍ତ ।।

ଲୁହ,ଲୁହ ନୁହେଁ   ଅର୍ଘ୍ୟ,ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ

      ଭକ୍ତି ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳି

      ହୋଇ ବରଷେ ।

ଅଶ୍ରୁ ନୁହେଁ ତାହା ହୃଦୟ ନୈବେଦ୍ୟ

      ବଡଦାଣ୍ଡ ଧୁଏ

      ପ୍ରାଣ ପୀୟୂଷେ ।।

ତୋ'ବାହୁଡା କାଳେ ବଡଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି

      ଉଛୁଳି,ଉଛୁଳେ 

      ଭକ୍ତି ଜୁଆରେ ।

      

ମୋ'ବାହୁଡା ବେଳେ ମଶାଣି ଉଛୁଳେ

      ପାପ, ଅଭିଶାପ

       ଛଳ ନିନ୍ଦାରେ ।।

କୁକର୍ମର କୃତ    ତାଲିକା ପୃଷ୍ଠାର

      ମୋ'ହିସାବଖାତା

      ରୁହେ ବଜାରେ ।

ବେହିସାବୀ ଭକ୍ତ  ଭକ୍ତି ମାର୍ଗେ ମଜ୍ଜି

      ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜିଥାନ୍ତି

      ବଡଦାଣ୍ଡରେ ।।

ବାହୁଡା ପଥରେ  ବଡଦାଣ୍ଡ ସାରା

      ଭକତ ପ୍ରେମିକ

      ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅର୍ପଣେ ।

ଦାଣ୍ଡ ଧୋଇଦେଇ ରଥ ଛୁଇଁନେଇ

     ମୋକ୍ଷ ମାଗିଥାନ୍ତି

      ଆତ୍ମା ତର୍ପଣେ ।।

ମଶାଣି ଭୂଇଁ ମୋ'  ଅନାହୂତ ବନ୍ଧୁ

      ଅହେତୁକ ସାଥି

      ଭିଡରେ କାନ୍ଦେ।

ଉପର ମନ ତ    ସୁନ୍ଦର ଚିକ୍କଣ

      ଭିତର ମନରୁ

      ମୋ'କର୍ମ ନିନ୍ଦେ ।।

ହେ ବିଶ୍ୱ ଈଶ୍ୱର  ମୁକ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାର

     ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନୁହେଁ ତା'

     ମୋ'ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ।

ବାଇଶି ପାହାଚେ ଦିନ ଗଣୁ ଗଣୁ

     ବଡଦାଣ୍ଡେ ଥିବି

     ମୁକ୍ତିକୁ ଚାହିଁ ।।

ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାର ସିଦ୍ଧ ଶେଷକୃତ୍ୟ ପାଇଁ

     ଶେଷ କୃତ୍ୟ କାହିଁ

     ଏଇ ଜୀବନେ !

ଶେଷକୃତ୍ୟ ସିନା ଶରୀର ପାଇଁକି

    ଆତ୍ମା ମୋ'ର ବନ୍ଧା

      ତୁମ ଚରଣେ ।।