ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ

ପରିଚାୟକୁ ଲୁଚେଇବୁନି

ସମ୍ପର୍କର ଠିକଣାରେ ।

ବିଶ୍ୱାସ ଘାତକତା ସୃଷ୍ଟି ହେବ,

ଭାବନାର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ।।୧।।

ଆଲୋକକୁ ଡାକିବନି,

ହାତ ଠାରି କେବେ-ଝର୍କାରେ ।

ଦୁଷ୍ୟ ବି ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯିବ

ରାତ୍ରିର ନିରୋଳାଟି ଅନ୍ଧାରେ ।।୨।।

ସ୍ମୃତିକୁ ଛୁଇଁବନି,

ଭସା ବାଦଲର-ଟିପାଟିପା ରଙ୍ଗରେ ।

ସୁଖ ସବୁ ଦୁଃଖ ଧାରେ,

ବୋହିଯିବ ଲୁହର ବିଛଣାରେ ।।୩।।

ଖୁସିକୁ କେବେବି-ବିଭୋର ହୋଇ

ଆଉଜି ଧରିବନି ଛାତିରେ ।

ନିରବତା ଆସି,ବସିଯିବ 

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଆଖି କୋରଡରେ ।।୪।।

ଦିନ ସବୁ ଦିଗହରା ଏଠି

ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ବେଦନାରେ ।

ରାତି ନୀତି-ହାତଭାଗା ଜହ୍ନକୁ,

ଚାହିଁଥାଏ ଗୋଟିଏ ଲୟରେ ।।୫।।

ଜୀବନ ଏଠି ସୁତା ଖିଅ,

ବନ୍ଧାହୁଏ ନୀତି-ଆଉ କାହା ଆଶ୍ରୟରେ ।

ସମୟ ସବୁ ବିଦାୟ ନିଏ

ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ଏଇ ଶରୀରରେ ।।୬।।