ଭାବ ତରଙ୍ଗ

ମନ ସାଗରେ ଖେଳେ କେତେ ଢେଉ

ନାଲି ନେଳି ଆଦି ସପ୍ତରଙ୍ଗ ର ଭାଉ ।

ଅତୀତ ବର୍ତ୍ତମାନ ଭବିଷ୍ୟତର ସପନ

ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧି ରହେ ହୃଦକନ୍ଦରେ ଗୋପନ ।

ଲିଭିଲିଭି ଯାଏ ପୁରୁଣା ବରଷ ଆସର

ନୂଆବରଷକୁ ତ କରିବୁ ଆମେ ଆଦର ।

ପଙ୍କିଳ କରଣେ ନାହିଁ ମନ ଆମର ଆଜି

ପଙ୍କଜ ଉତ୍ପାଦନେ ମନ ହୁଏ ଆମ ରାଜି ।

ପ୍ରେମର ମହକେ କମ୍ପେ ଆଜି ମେଦିନୀ

ସେତ ନୁହେଁ ସୃଷ୍ଟିରତା ବରଂ କଳଙ୍କିନୀ ।

ଅତୀତ ଶୁଭ ରଙ୍ଗ ତରଙ୍ଗ ଖେଳାଏ ହସ ।

ଅତୀତ ଅଶୁଭ ସ୍ମୃତିପୁଞ୍ଜ ପିଆଏ ବିଷ ।

ଚାହୁଁନା ଆମେ ଅତୀତ ବରଷର ବିଷ

ମାତ୍ର ପିଇବାକୁ ଚାହୁଁ ନୂଆବର୍ଷର ପିୟୁଷ ।

ପୁରୁଣା ଦାଗ ଆସ କରିବା ସଫା ପ୍ରେମେ

ଦିବ୍ୟ ପ୍ରେମୀ ସାଜିଆସ ନୂଆବର୍ଷ ତୁମେ ।

ପାଛୋଟି ନେବୁ ତ ତୁମକୁ ଦୁଆର ମେଲି

କେବେ ଭାଷିବୁନି ହତାଦର ବାକ୍ୟ ଖାଲି ।

ମାନବୀୟ ମିଷ୍ଟପୁଟୁଳା ଦିଅ ତୁମେଖୋଲି

ବାଣ୍ଟିଣ ଖାଇବୁ ସଭିଏଁ ହୃଦୟକୁ ମେଲି ।

ବିଗତ ବରଷ ଦେଇଛି ଆମକୁ ଖଟାମିଠା

ହସାଇ କନ୍ଦାଇ ଯାଇଛି ନହେଇ ସୁଣ୍ଠା ।

ଆମେ ନଚାହୁଁ ଆଉ ରାଗ ଆମ୍ବିଳା ସୁଆଦ

କେବଳ ଲୋଡ଼ା ତୁମ ସେ ମଧୁରପ୍ରସାଦ ।

କେତେ ସୁନ୍ଦର ଛବି ଏଇ ଧରଣୀରାଣୀର

ଆହୁରି କର ତାକୁ ସୁନ୍ଦର ଆହେ ଈଶ୍ୱର ।