ବୈଶାଖ

ବୈଶାଖ ମାସରେ    ପ୍ରଚଣ୍ଡ ତାତିରେ

        ଜଳି ଉଠେ ଆମ ଭୂମି

ତର ,ତର ହୋଇ        କୃଷକ ଉଠଇ

       ଚଷୀବାକୁ ତାର ଜମି ।

         ଜଳି ଉଠେ ଆମ ଭୂମି

କାନ୍ଧରେ ଲଙ୍ଗଳ      ହାତରେ ପାଞ୍ଚଣ

       ଧରି ଚାଲି ଥାଏ ବେଗେ

ଭାସ୍କର ଉଇଁଲେ        ରହିହେବ ନାହିଁ

      ଏହି କଥା ଚାଷୀ ଭାବେ ।

          ଧରି ଚାଲି ଥାଏ ବେଗେ

ପୁଷ୍କରିଣୀ ଆମ       ଶୁଷ୍କ ପଡ଼ିଯାଏ

         ଗୋମାତା ପାଏ ନି ଜଳ

ବାରଟା ନ ହଉ     ଫେରିଯେ ଆସନ୍ତି

       ଭାବନ୍ତିନି କେତେ ବେଳ ।

         ଗୋମାତା ପାଏ ନି ଜଳ

ବୈଶାଖ ମାସରେ    ମୁଖେ ଦେଲେ ଜଳ

        ମିଳଇ ସକଳ ସୁଖ

ଧର୍ମ ମାଷ ଏହି ମନେ ରଖିଥିବ ଭାଇ

       ଦେବନି କାହାକୁ ଦୁଃଖ ।

         ମିଳଇ ସକାଳ ସୁଖ

ଖରାଧାର ଗଲେ   ଗଗନ ବହିଲେ

   ସଞ୍ଜେ ଲାଗେ ଥଣ୍ଡା ସ୍ୱଳ୍ପ 

ଗ୍ରାମ ମଣ୍ଡପରେ       ଭିଡ଼ ଜମିଯାଏ

    ଶୁଣିବାକୁ ନନା ଗପ ।