ବାଉଁଶ

କେଉଁ ଉପାଦାନେ ଗଢ଼ିଲା ରେ ବିହି,

କିଏ ବା କଳିବ ସତେ,

ଆଦ୍ୟ ଠାରୁ ଅନ୍ତ ସତେକି ଅନନ୍ତ

ସରି କିଏ ତୋ'ର ସାଥେ ?

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ, ପ୍ରତି ରୂପେ ଗଳ୍ପ

ରଚିଛୁ ତୁ ଚାରି ଯୁଗେ,

କେବେ ତୁ ମୂରଲୀ କେବେ ତୁ କୋଦଣ୍ଡ

ସମୟ ର ସ୍ରୋତ ବେଗେ ।

 

ସତୀ ସୀତା ଙ୍କୁ ତୁ ସଂସାରୀ ସଜେଇ

ସ୍ତବ୍ଧ କଲୁ ତିନି ପୁର,

ଶିବଧନୁ ସାଜି ପରଶୁ ବିରାଜି

ତ୍ରେତୟା ହେଲା ସ୍ୱାକ୍ଷର ।

ଦ୍ୱାପରେ ଶ୍ରୀରାଧା ତୋ ବିନାରେ ଅଧା

ସାଜିଲୁ ବଇଂଶୀ ଖଣ୍ଡେ,

ଚନ୍ଦ୍ରସେନା ରାଣୀ ସାଜି ବାଇଆଣୀ

ଧାଇଁଲା ଗୋପର ଦାଣ୍ଡେ ।

ବାଲ୍ୟକାଳେ ସାଜୁ ଶାସନ ର ଛଡ଼ି

ବୃଦ୍ଧକାଳେ ଆଶାବାଡ଼ି,

ଯୌବନେ ସାଜୁ ତୁ ପରାକ୍ରମୀ ବୀର

ଲହୁରେ ଲୁହ ଅଜାଡ଼ି ।

ଯୁଇ ଚିତା ରେ ତୁ କେଞ୍ଚଣା ବାଡ଼ିରେ

ଦୁସ୍ଥର ଖେଳନା କ୍ରୀଡ଼ା,

ପିଣ୍ଡରୁ ପରାଣ କରିଲେ ଗମନ

ଛଅ ଖଣ୍ଡ ହେଉ ଲୋଡ଼ା ।