ବାବାରେ ଆଲୁଅ

ଲେଖାପୁତ୍ର ଆମେ ନିଜକୁ ସଜେଇ

ଆସ ଲାଗିଯିବା କଳି

ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ଉନ୍ନତି ବାହାନା

ଆପୋଷେ ଖାଇବା ଗାଳି !

ପାଡ଼କୁ ଛିଙ୍କକୁ ଟାଣି ଟୁଣି କରି

ଆଗରେ ଥୋଇବା ଆସ

କିଏସେ କାହାକୁ ହରେଇ ପାରୁଛି

ଦେଖାଇହୋଇବା ହସ !

ଗୁରୁ ଚାଣ୍ଡାଳରେ ଶବ୍ଦକୁ ଥୋଇବା

ଘାଣ୍ଟିବା ଏମିତି ଘାଣ୍ଟ

କିଏସେ କହିବେ ବେକାର ଏ କଥା

ସାହିତ୍ୟେ ଅଧମ ଖଣ୍ଟ !

ବଡ଼େଇକରିବା ଗଡ଼େଇଦେଇଛେ

ଭାଙ୍ଗିଛେ କାହାର ଦର୍ପ

ଫୁତ୍କାର ଛାଡ଼ିଛେ ସାହିତ୍ୟ ଗାତରୁ

କେବଳ ଭୀଷଣ ସର୍ପ !

ଦଳକୁ କରିକି କଳରେ ଏମିତି

ତାଳିକୁ ମାରିବା ପଛ

ମନକୁ ମନ ତ ଦେଖେଇହେବାରେ

ମହାନ୍ ବିଦ୍ବାନ ସ୍ବଚ୍ଛ !

ପୁରାଣ ପୁରୁଣା ଫୋପାଡ଼ି ପକାଇ

ନିଜେଟି ରଚିବା ଗ୍ରନ୍ଥ

ଫୁଟାଣି ମାରିବା ପାଠକ ଅର୍ପଣେ

ସାହିତ୍ୟ ସାଧକ ସନ୍ଥ !

କାଳରୁ କାଳକୁ ଖେଳି ତ ପାରିବା

ସୌଭାଗ୍ୟ ସତେକି ଆମ

ନିନ୍ଦାର ଶବ୍ଦଟା ଅଭିଧାନୁ କାଟି

ଭାଷାର ରଖିବା ନାମ !