ଅଶିଣ ମାସ

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ଅଶିଣମାସ,

ନଦୀପଠା ପରେ ରୂପେଲି କାଶ |

ଆକାଶରେ ଭସା ଧଳାବାଦଲ,

ନୀଳସାଗରେ କି ଜାହାଜମାଳ |

ନଦୀଜଳ ଦିଶେ ଆଇନା ପରି,

ମୁହଁ ଦେଖେ ତହିଁ ତାରା ସୁନ୍ଦରୀ |

ଅପରାଜିତାର ନୀଳିମା ଦେଖି,

ଲାଜରେ ଆକାଶ ବୁଜଇ ଆଖି |

ଧାନ କିଆରୀରେ ସବୁଜ ଢ଼େଉ,

ଚାଷିର ମନରେ ବଢ଼ାଏ ଭାଉ |

ବଧୁଲିଫୁଲର ଲାଲିମା ଦେଖି,

ଅସ୍ତାଚଳେ ରବି ଗଲେଣି ଲୁଚି |

ସଞ୍ଜହେଲେ ଫୁଟି ଜହ୍ନିଫୁଲଟା,

ଆକାଶେ ତାରାଙ୍କୁ କରଇ ଥଟା |

ରାତି ଆକାଶର ରୂପେଲି ଜହ୍ନ,

କିଣି ନେଇଥାଏ କଇଁର ମନ |

ଜହ୍ନ କୁମୁଦର ଗୋପନ ପ୍ରିତୀ,

ସାକ୍ଷୀ ଏକା ତାର ରହିଛି ରାତି |

ଅତି ସୁକୁମାରି ଗଙ୍ଗଶିଉଳି,

ଖରା ନପଡୁଣୁ ପଡେ ଝାଉଁଳି |

ଉଡି ନାନାରଙ୍ଗ ପରଜାପତି,

ଫୁଲରୁ ,ଫୁଲଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟନ୍ତି ପ୍ରୀତି |

ଖରାନାହିଁ ବେଶି ବରଷା ନାହିଁ,

ସତେ କି ଏ ମାସ ମଉଜ ପାଇଁ |

ଶିରିଶିରି ବହି ଅଶିଣି ବାଆ,

କହିଯାଏ ଆସୁଅଛନ୍ତି ମାଆ |

ଏ ସନ କାହାରି ନାହିଁଟି ଖୁସି,

କରୋନା କରିଛି ସଭିଙ୍କୁ ଦୁଃଖୀ |

ଠାକୁର ବି ବନ୍ଦୀ ମଣିଷ ବନ୍ଦୀ,

ମାଆ ତୁମେ କିଛି କରଗୋ ଫନ୍ଦି |

ମହିଷା ଭଳିଆ ଦୁଷ୍ଟ ରାକ୍ଷସ,

ତୁମହାତେ ମାଆ ହୋଇଛି ହତ |

ଏତିକି ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛୁ ଆଜି,

ଦୂରହେଉ ଏହି କରୋନା ପାଜି |

ମାଆ ଠକନ୍ତିନି ପିଲାଙ୍କୁ କେବେ,

ଏଇ ଆଶା ଆମେ ରଖିଛୁ ଏବେ |

ମାଆ ତୁମେ ଟିକେ କରୁଣାକର,

ପୃଥିବୀରୁ ହେଉ କରୋନା ଦୂର |