ଅରୂପ ରୂପ

ଅରୂପ ରୂପକୁ ଦେଖିବି ବୋଲି କି

ଆଖିରେ ଭରିଛ ଲୁହ

ବାଷ୍ପାକୁଳ କଣ୍ଠେ ଅଜପା ଜପକୁ

ଜପିଛି କି ନାହିଁ କୁହ ।

ଶୂନ୍ୟ ମନ୍ଦିରକୁ ନିରେଖିବା ପାଇଁ

ଅବଶ କଲ ଏ ପାଦ

ପରଖିବା ଲାଗି ଦୁଃଖ ତ ଥୋଇଛ

କା'ସାଥେ କରିବି ବାଦ ।

ମାଗି ତ ନଥିଲି ବକ୍ଷ ମରକତ

ମଣି ମୋତି ହୀରାନୀଳା

ଶୂନ୍ୟବ୍ରହ୍ମ ତୁମେ ଅନାଦି ପୁରୁଷ

ନିରପେକ୍ଷ ତୁମ ଲୀଳା ।

ଅବାଟରେ ଯାଇ ଥକି ତ ସାରିଛି

ପାରୁନାହିଁ ଆଉ ଚାଲି

ହେବି କି ଭାଜନ ଭାବସିନ୍ଧୁ ତଟେ

ସାଜିବାକୁ କଣେ ବାଲି ?

ନିର୍ଗୁଣ ରୂପରେ ସଗୁଣ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ

ଅଣାକାର ଯେବେ ଦିଶେ

ମାୟାବଶେ କିମ୍ପା ଦେହର ସଙ୍ଗତେ

ବିକାର ଭାବନା ମିଶେ !

ବଡ଼ ଆଖି ଥାଇ ବିରାଟ ରୂପରେ

ପାରୁନାହଁ ଯଦି ଦେଖି

ଅନାମ ନାମକୁ ଏକାକ୍ଷର ବୀଜେ

ଦେଲିଣି ମରମେ ଲେଖି ।

କରି କରାଉଛ ଅଦୃଶ୍ୟରେ ରହି

ବୋଲି ତ ଜଗତ ନାଥ

ତାର ଅବା ମାର ଅକିଞ୍ଚନ ମୁହିଁ

ଝୁଙ୍କାଇ ରଖିଛି ମାଥ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା