ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ

ନାହିଁ କୁଳ ରୀତି     ସଂସ୍କାର ସଂସ୍କୃତି 

    ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରେ ବଳେ ମନ, 

ପରମ୍ପରା ନୀତି       ଅପସାରି ନିତି 

   କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି     ଆଦରି ସାଉଁଟି 

      ହଜିଯାଏ ସ୍ବାଭିମାନ, 

ଅନ୍ୟ ଭାଷା ପ୍ରୀତି     ଜାଗେ ମନେ ଅତି 

    କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

ନାହିଁ ଭୟ ଭୀତି      ଗୁରୁଜନେ ଭକ୍ତି 

      ଘୂରି ବୁଲେ ତ୍ରିଭୂବନ, 

କୁକର୍ମେ ଆସକ୍ତି      କୁସଙ୍ଗରେ ମାତି 

     କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

ଅନ୍ଯାୟ ଅନୀତି       ରଚୁଥାଏ ନିତି 

      ବିଭୁ ପଦେ ନାହିଁ ମନ, 

କର୍ମଫଳ ଭୋଗି     ମନସ୍ଥାପେ ଭାଙ୍ଗି 

     କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

ଗଛ ବୃକ୍ଷ କାଟି      ଖଣି ଦ୍ରବ୍ୟ ଲୁଟି 

     କୋଟିପତି ପାଇଁ ମନ, 

କଙ୍କ୍ରିଟର ବଣ       ତାପର କାରଣ 

    କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

ଋତୁଚକ୍ର ହେଳା      ବୁଡ଼ାଉଛି ଭେଳା 

     ବିଷାଦେ ଘାରୁଛି ମନ, 

କାରଣ ନଖୋଜି      ଉପଚାର ହେଜି 

    କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

କେତେବେଳେ ବଢ଼ି    ନହେଲେ ମରୁଡ଼ି 

       ଆସୁଅଛି ଘନ ଘନ, 

ନିଜ ଦୋଷ ତେଜି      ହାତ ମୁଠା ବୁଜି 

      କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।

ଥର ଥର କାଇଁ     ବାତ୍ୟା ଆସେ ଧାଇଁ

     ରଚିଯାଏ ଉତ୍ପାଟନ, 

ଅବୁଝା ମଣିଷ      ବୁଝେନାହିଁ ଦୋଷ 

    କରେ ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ।