ଅପୂର୍ବ ଲଗ୍ନ

ମାଟିର ମାନଚିତ୍ରରେ

          ଝଲସୁଛି କାକରର ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଦାଗ ,

ମା ' ତୋ ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଇ

          ମହକୁଛି ଜୀବନର ସାତସୁର ରାଗ ।

ସିଞ୍ଚି ଦେ ପ୍ରତିଟି ହୃଦୟେ

          ଆତ୍ମପ୍ରତ୍ୟୟର ଶୀତଳ ସଲୀଳ ,

ଲିଭିଯାଉ ଗାଁ ଠୁ ସହର

         ହୁତୁହୁତୁ ଜଳୁଥିବା ଅସହିଷ୍ଣୁତାର ଅନଳ ।

ଗୁନ୍ଥି ଦେ ପ୍ରତିଟି ଅନ୍ତରେ

         ଚେତନାର ଝଲମଲ ତାରାଫୁଲ ,

ବିଶ୍ବାସର ବୋଧିଦ୍ରୁମ ତଳେ

        ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଇ ଆସୁ ନୂଆ ଏକ ସକାଳ।

କ୍ଷମତାର ତରାଜୁରେ

        ଓଜନ ନ ହେଉ ମଣିଷର ସ୍ବାଭିମାନ ,

ଭାଗବଣ୍ଟରାରେ ଲିଭିନଯାଉ

          ମାନବିକତାର ସ୍ପଷ୍ଟ ପଦଚିହ୍ନ ।

ଅଙ୍କ ଖାତାରେ ଫେଡା ନହେଉ

            ମଧୁର ସମ୍ପର୍କର ସରଳିଆ ମନ,

ଘୁଞ୍ଚିଯାଉ ଅପହଞ୍ଚ ଇଲାକାକୁ

         ଗଦାଗଦା ଲୁହର ଥାକରୁ ନୈରାଶ୍ୟର ଦିନ ।

          ନାରୀର ପ୍ରତିଭୂ ତୁ 'ମା '

ମାଟିରେ ଗୋଡ଼ ଥାପି

ଅଣ୍ଟା ସଳଖି ଠିଆ ହେବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଦେ 'ମା

ମଥାଟେକି ଛାତି ଦମ୍ଭକରି

ଜୀବନ ପରି ଜୀବନ ଜିଇଁବାର ହକ୍ ଟିକେ ଦେ ।