ଅପରାଧର ବିଚାର

ଭାଷେ ରାଜକୁମାର  ଅଶ୍ୱକୁ ମୋର ଧର

  ପିଇବି ଝରଣାର ଜଳ

ସଦ୍ୟସ୍ନାତ ବ୍ରାହ୍ମଣ  ନଶୁଣିଲା ବଚନ

  କୁମାର କ୍ରୋଧରେ ଜର୍ଜର ।

ସେ ଅଶ୍ୱ ଚାବୁକରେ  ପିଟିଲା ଦ୍ଵିଜବରେ

   ଫାଟିଲା ଲୋଳା ରକ୍ତ ଝରେ

କାନ୍ଦି ଦ୍ଵିଜ ଅଥୟ  ମିଳେ ନିଜ ଆଳୟ

   ପତ୍ନୀ ଵିଲୋକି ଦୁଃଖ ଭରେ ।

କୁମାର ବିରୁଦ୍ଧରେ  ମିଳି ରାଜନବରେ

   ଆପତ୍ତି କଲେ ଦରବାରେ

ରାଜା ସୁଵିଚାରକ  ମାଳବର ନାୟକ

   ଗୁହାରି ଶୁଣିଲେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ।

ନିଜ ପୁତ୍ର ଉଦଭ୍ରାନ୍ତ ବ୍ରାହ୍ମଣେ କଷାଘାତ

   କରିଛି ଏ ଦୋଷ ଜଘନ୍ୟ

ଡକାଇଲେ ସତ୍ୱର  ସଭାକୁ ସ୍ୱକୁମର

   ମାନିଲା ଏ ସତ୍ୟ ବଚନ ।

ରାୟ ଦେଲେ ନୃବର ଶୁଣ ହେ ବିପ୍ରବର

  ଏମୋର ଯଥାର୍ଥ ବିଚାର

ଯେଉଁ ହସ୍ତେ ପ୍ରହାର  କଲା ରାଜକୁମାର

   ସେ ହସ୍ତ ଛେଦ୍ୟ ଅଟେ ତାର

ନିଅ ଏ ଅସୀବର  କାଟ ତା ଦକ୍ଷ କର

   ଦେଖୁ ଏ ସାରା ଦରବାର ।

କୃତ କୃତ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ  ବୋଇଲା ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ

   ଚନ୍ଦ୍ର ବର୍ମନ ନରପତି

ସୁନିରପେକ୍ଷ ନ୍ୟାୟ  ଦେଲ ହେ ନରରାୟ

   ଜଗତ ଘୋଷିବ କୀରତି ।

ରାଜ୍ୟର ଭବିଷ୍ୟତ  ଏକ ମାତ୍ର ଅପତ୍ୟ

    ସ୍ନେହକୁ ଦେଇ ଜଳାଞ୍ଜଳି

ରଖିଲ ମୋର ମାନ  ଅପରାଧ ସାମାନ୍ୟ

    ଦଣ୍ଡ ଆଶାଠୁ ଗଲା ବଳି ।

ଖଡ଼ଗ ପରିହରି   କୁମାର କର ଧରି

   ଆଶିଷ କରିଲେ ପ୍ରଦାନ

ଆଦର୍ଶ ପିତାଙ୍କର  ସରଣୀ ଅନୁସର

    ଜଗତେ ହୁଅ ଭଗ୍ୟବାନ ।