ଅନୁତାପ

ଗୋଚରରେ ହେଉ ଅବା ଅଗୋଚରେ 

ତୄଟି କରିଥାଏ ଜନ,

ଅବଗତ ହୋଇ ସୁଧୁରିଲେ ନିଜେ

ସେହି ତା ମହତ ପଣ ।

ଅନୁତାପ ପରା ମହୌଷଧି ସମ

ଅନୁଭବେ ତୄଟି ଅନ୍ତେ,

ମାନସରେ ମନ୍ଥି ଆପଣା କରମ

ଚାଲେ ସଂଶୋଧିତ ପଥେ ।

ସୁନ୍ଦର ହୄଦୟ କରେ ଅନୁତାପ

ସଦା ସିଏ କ୍ଷମା ଯୋଗ୍ୟ,

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପଥେ ସର୍ବଦା ଚାଳିତ

ମନେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବ ଭବ୍ୟ ।