ଅନ୍ତାକ୍ଷରୀ

ଦରହସା ଦେଇ ହାତ ଠାରେ

କେବେ ଆଲମାରୀ ଥାକରୁ

କେବେ ଟିପୟ ଉପରୁ

କେବେ ତକିଆ ତଳୁ

କେବେ ବନ୍ଦ ପଡିଥିବା କାଚ କବାଟ ତଳୁ

ଅଦ୍ଭୁତ ସମ୍ମୋହନ ସେ ଡାକରେ

ସେଥିରେ ମୁଁ ବନ୍ଧା

ଶୈଶବ ରୁ ଏ ଯାବତ 

ଅଦୃଶ୍ୟ ବନ୍ଧନରେ .  ............

ଭେଟ ହେଲାମାତ୍ରେ  ଆଘ୍ରାଣରେ ମୋହକ ବାସ୍ନା 

ଆଛନ୍ନ କରେ ;;;

ଆଗ୍ରହରେ ଛୁଇଁଯାଏ 

ପୃଷ୍ଠା ପରେ ପୃଷ୍ଠା 

ଶବ୍ଦ ମାନେ ଖେଳନ୍ତି ମୋ ଭାବନାରେ

ନିଜ ନିଜ ଅନ୍ତାକ୍ଷରୀ 

ମସଗୁଲ ହେଇ ଯାଏ ମୁଁ 

ଜୀବନରୁ ଜ୍ୟାମିତି ,

ଭାଷାରୁ ବିଜ୍ଞାନ ,

ହସ ରୁ ଇତିହାସ,

ପ୍ରେମ ରୁ ଅପ୍ରେମ ,

ବିରହରୁ  ମିଳନ ,

ଦେହରୁ ବିଦେହ ,

ପ୍ରାପ୍ତିରୁ ଅପ୍ରାପ୍ତି ,

ମୋହରୁ ମୋକ୍ଷର

 ପ୍ରଲମ୍ବିତ ଫର୍ଦ୍ଦରେ 

ମୁଁ  ଖୋଜେ ମୋ ପାଇଁ ଶବ୍ଦ ଠିକ ମୋ ପରି ।

ଅଦମ୍ୟ ଆକର୍ଷଣ ସ୍ତୁପୀକୃତ ଫର୍ଦ୍ଦ ମାନଙ୍କରେ

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଆବେଦନ ପ୍ରଚ୍ଛଦ ପଟରେ

ମୁଁ ପ୍ରତିଥର ନିଜକୁ ଭୁଲେ 

ଯେତେ ଥର ତାକୁ ଭେଟୁଥାଏ 

ନୂଆ ନୂଆ ରୂପରେ , ଵିନ୍ୟାସରେ

ପଡୁଥାଏ ବାରବାର ବହିର ପ୍ରେମରେ  

ଶବ୍ଦରୁ ଶବ୍ଦକୁ ଯୋଡି

ଅକ୍ଷରରୁ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଯାଏ 

ଖେଳୁଥାଏ ଶବ୍ଦ ସହ ଶବ୍ଦର ଅନ୍ତାକ୍ଷରୀ 

ମୋ ପରିଧିରେ 

କେବେ ଜିତେ ତ  କେବେ ହାରେ ।