ଅନଲାଇନ୍ ଶିକ୍ଷା

ବୈଦିକ ଯୁଗର ଗୁରୁକୁଳ ଆଶ୍ରମ ଶିକ୍ଷା,

ଅବଧାନ ଙ୍କ ଚାଟଶାଳୀ ଶିକ୍ଷା,

ସତ୍ୟବାଦୀ ବନବିଦ୍ୟାଳୟ,

ଆଧୁନିକ ସ୍କୁଲ ର ଶ୍ରେଣୀ ଶିକ୍ଷା,ତଥା

ସାଂପ୍ରତିକ ଅନଲାଇନ୍ ଶିକ୍ଷା,

ସବୁ ହେଉଛି ଗୋଟେ ଗୋଟେ ସମୟ ଓ ପରିସ୍ଥିତି।

ସଭିଏଁ ଜାଣନ୍ତି ଅନଲାଇନ୍ ଶିକ୍ଷା

ଏକ ସଫଳ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ନୁହେଁ।

ଇଏତ ହୋଟେଲ ର ପାର୍ସଲ ଖାଦ୍ୟ ପରି

ଯେ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ, ଯେ କୌଣସି ପରିବେଶରେ

ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇପାରେ !

କିପରି ଶିକ୍ଷା ଏ ?

ଯେଉଁଠି, ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟେ ଉଭୟଙ୍କ ପାଇଁ ଅପରିଚିତ !

ଏଣ୍ଡ୍ରଏଡ଼ ମୋବାଇଲ ଅଭାବ ରେ,

ଯେଉଁଠି ,ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ବି ହୁଅନ୍ତି 

ଶିକ୍ଷା ଲାଭ ରୁ ବଂଚିତ,

ଯେଉଁଠି ,ନେଟୱର୍କ ସମସ୍ୟା ଯୋଗୁଁ 

ସମୟ ଅସମୟରେ ଶିକ୍ଷା ରେ ହୁଏ ବ୍ୟାଘାତ,

ଯେଉଁଠି ,ମୋବାଇଲ ନ ଥିବାରୁ

ଦରିଦ୍ର ପିତା ମାତା ଙ୍କ ଉପରେ ସନ୍ତାନ ର ଆକ୍ଷେପ ଯୋଗୁଁ

ହୁଏ ଅଶାନ୍ତି ର ସୂତ୍ରପାତ।

ଏପରି ଶିକ୍ଷା ପଦ୍ଧତି,

ଆମ ସମାଜ ପାଇଁ କେତେ ଦୂର ଯଥାର୍ଥ ?

ଏଠି ସିଲାବସ୍ ତ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ, ମାତ୍ର

ବାକି ରହିଯାଏ ଶିକ୍ଷା।

ତଥାପି , ସମୟର ଆହ୍ୱାନ କୁ-

ସ୍ୱୀକାରି ନେବା ହିଁ ବୋଧେ ବିଦ୍ୱାନ୍ ର ପରିଚୟ।

କାରଣ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ କହନ୍ତି,

ମୋଟେ ନଥିବା ଅପେକ୍ଷା କିଛି ହେଲେ ଥିବା ଭଲ।