ଅଂଧଗଳି

କବି ବିଜୟ କୁମାର ବାରିକ

ରାଜଧାନୀରେ ଅଂଧାରର ରଂଗ ଟିକେ ଗାଢ ହୋଇଗଲେ

ବଢିଯାଏ କଞ୍ଚା-ମାଂସର ଦର,

ରକ୍ତିମ ଦାରିଦ୍ର୍ଯତାର ଶକ୍ତ ପଞ୍ଝାରୁ ଟିକେ ନିସ୍ତାର ପାଇଁ

କେହି ଜଣେ ଚାଲି ଆସେ ଅଂଧେରି ଇଲାକାକୁ,

ସେଇଠି ସେ ରାତି ତମାମ୍ ନିଲାମ୍ କରେ ଦେଖିଥିବା

ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ କୁଆଁରି ସ୍ୱପ୍ନକୁ,

ସମୟର ଭଂଗା ସିଲଟରରେ ଲୁହ-ଲହୁରେ ତାକୁ

ଲେଖିବାକୁ ହୁଏ ଜୀବନର ବର୍ଣ୍ଣବୋଧ,

ଅନେକ ଦେହର ଗଂଧରେ ଭିଜିଥିବା ସେଜରେ ତାକୁ

ବାରମ୍ବାର ଶୋଇବାକୁ ପଡେ,

ବାବୁ ବାବୁଆଙ୍କ କଳା ଟଂକା ର ଲହ ଲହ ଜିଭରେ ତାକୁ

ବାରମ୍ବାର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇବାକୁ ପଡେ,

ଯେତେବେଳେ ମଦ-ମାଂସର ଉତ୍କଟ ଗଂଧରେ ଜଳି

ଉଠେ କାମନାର ହୋମାଗ୍ନି,

ସେତେବେଳେ ସୀମାନ୍ତରେ ଯୁଦ୍ଧ ଲାଗିଯାଏ

ରାତି ସହ ରକ୍ତର / ପୂଣ୍ୟ ସହ ପାପର,

ଆଲୁଳାୟିତ କେଶ / ଲୋଚା କୋଚା ସେଜ

ଗଭାରୁ ଖସିପଡିଥିବା ରଜନୀ-ଗଂଧାର

ମଲା ଦେହରେ ସେ ଦେଖିପାରେ,

କେତେ ହିଂସ୍ର ଥିଲା ସେ ଦାନବର ଝିଣିଲା ପଣ

କେତେ ଗଭୀର ଥିଲା ସେ ଅଂଧେରି ଯନ୍ତ୍ରଣା

କେତେ ଅଣାୟତ୍ତ ସେ ଅପରିଚିତ ମୂହୁର୍ତ୍ତ,।।

------*------