ଅମର ପ୍ରେମ

ସୂରୁଯ ସକାଳେ ପ୍ରେମିକ ପଣରେ

ଯେବେ ଆସେ ଚିକ୍ ମିକ୍ ବେଶେ

ଚନ୍ଦ୍ର ତା ପ୍ରେମିକା ଲାଜରେ ଝାଉଁଳି

ଓଢଣୀ ଫାଙ୍କରେ ହସେ ।

ଯୁଗ ଯୁଗର ପ୍ରତିକ୍ଷା ତାଙ୍କର

ଆଜି ଏ ଦୁନିଆ ଦେଖେ

ଅସରା ତାଙ୍କର ପ୍ରେମର କାହାଣୀ

ପୃଥିବୀ ଛାତିରେ ଲେଖେ ।

ଚନ୍ଦ୍ରର ଶୁଭ୍ର ଶୀତଳ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା

ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ସେ ହସ

ତପ୍ତ ପ୍ରେମିକର ଛାତିର ସ୍ପନ୍ଦନେ

ଭରେ ଶାଶ୍ବତ ପ୍ରେମର ରସ ।

ପ୍ରତିଫଳନକୁ ବକ୍ଷରେ ଜାବୁଡି

ଚନ୍ଦ୍ର ତ ଝରୁଥାଏ

ଉତ୍ତପ୍ତ ରେଣୁରୁ କିଛି ଦେଇ ପ୍ରିୟ

ତା ଦେହେ ବିଭବ ଭରୁଥାଏ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରେମିକ ଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରେମିକା

ଦୁଇ ସମାନ୍ତର ରେଖା

ବିଶ୍ବ ଇତିହାସେ ଆଙ୍କି ଦେଇଯାଏ

ପ୍ରେମର ନୂଆ ଏକ ଚିତ୍ରଲେଖା ।

ଅମର ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା ଇଏ

ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ଅନ୍ତ

ଯେତେଦିନଯାଏ ସ୍ରୁଷ୍ଟିତ ଥିବ

ପାନ କରୁଥିବ ସେ ଅମୃତ ।