ଅମୄତମୟୀ ବର୍ଷା

ମେଘ ରାଇଜର ରାଜକୁମାରୀ ଗୋ

  ଧରାରେ ପଡିଲ ଝରି,

ନିଦାଘରୁ କ୍ଷାନ୍ତ ହୋଇଲା ଧରଣୀ

  ଲଭି ତବ ସୁଧା ବାରି ।

ଜୀବ ତରୁଲତା ଚାତକ ପରାୟେ

  ରହିଥିଲେ ପଥ ଚାହିଁ,

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶିହରଣେ ପୁଲକିତ ହେଲେ

  ତବ ପ୍ରୀତିସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ।

ସବୁଜ ଶାଢ଼ୀଟି ପିନ୍ଧିଣ ଧରଣୀ

  ହେଉଥିଲା ଆନମନା,

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର ପୁଷ୍ପେ ଅଳଙ୍କୃତା

  ଅପରୂପା ଯଉବନା ।

ଘଡଘଡି ବାଦ୍ୟ ବାଜିଲା ଗଗନେ

  ବିଜୁଳୀ ରୋଷଣୀ କଲା,

ମେଘ ମାଳ ମାଳ ଚାନ୍ଦୁଆ ହୋଇଣ

  ଗଗନକୁ ଢାଙ୍କି ଦେଲା ।

ଅମୃତର ଛିଟା ସିଞ୍ଚିଣ ଧରାରେ

  ପରାଣେ ପରାଣ ଦେଲ,

ବର୍ଷା ଗୋ ତୁମେ ଅମୃତମୟୀ

  କେ ଆଙ୍କିବ ତୁମ ମୂଲ ।