ଅଲିଭା ମୁକତି ସଳିତା

ରାଶି ରାଶି ବିଭୋର ଭାବନାରେ

ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଶବ୍ଦର ଶିକୁଳୀ ଯେ

ସତ ଚେଷ୍ଟିତ

ବାନ୍ଧିବାକୁ ଆଉ ଛନ୍ଦିବାକୁ

ସମର୍ପିବାକୁ ନିଜକୁ ଅମୃତର ସନ୍ଧାନ ଦିଶାରେ ।

କାଳ ବୈଶାଖୀର ବିକଟାଳ ଆଁ ରେ ବି କରୁଣତା

ଜାପାନୀ ଭୂକମ୍ପ ପରି ଆର୍ତ ଚିତ୍କାରର ବେହିସାବ

ଝଡ ଆଉ ଅଶ୍ରୁର ପ୍ଲାବନ ମୌସୁମୀ ।

ତଥାପି ପ୍ରଶ୍ନ ନାଇଁ ଥକି ପଡିବାର

ଯେପର୍ୟ୍ଯନ୍ତ ଥିବ

ମନସ୍କ ଏ ହୃଦୟର ବିଭୋର ଭାବନା

ଆପେ ଆପେ ଗଢିହେବ ରାଶି ରାଶି ଶବ୍ଦ ଆଉ

ଧାଡି ଧାଡି ପ୍ରୀତିର କବିତା ।

ବାର୍ଧକ୍ଯର ନିର୍ଘାତ୍ ପ୍ରହାର

କଡମଡ ଅନ୍ଟା ଆଉ ପିଠି, ହାତ ଆଉ ଗୋଡ

ତଥାପି

ଆଶାର ବନ୍କୁଳୀ ବାଡିରେ ହୁଏ ସାହାରା,

ଏଇ ଆଶାର କଥା ହିଁ ତ କହେ କବିତା ।

କବିତା

ଶଙ୍କାର ମୁନିଆ ଧାରରେ

ସେ ଅଭୁଲା ସ୍ବାମୀର ବୁକୁରେ ଜଳୁଥିବା

ଦୁଷ୍କର୍ମର ଚିତା କେବଳ ନୁହେଁ ।

କବିତା

ଅଗ୍ନିକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖିଥିବା

ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ

ବାଡୁଅ ପାଣିରେ ସଜା ହଳଦୀରେ

ସମ୍ପର୍କର ଚିହ୍ନ ।

କବିତା

ଫଗୁଣର ଫଗୁ ରଙ୍ଗେ ଭିଜା ଭିଜା ବାସ୍ନା କୁସୁମରେ

ଶିହରାଉଥିବା ତନୁ ମନର ଫଗୁଣୀ,

କବିତା

ବିଶ୍ବାସର ବାଦଲରୁ ଝରି ଆସୁଥିବା

ଆଶାର ଭରସାରେ ବର୍ଷୁ ଥିବା ଶ୍ରାବଣୀ ।

ହଁ , ମୁଁଁ ତ କହି ପାରିବିନି ଯେ,

କବିତା ଫଗୁଣୀ କି ଶ୍ରାବଣୀ ।

ହେଲେ ଯାହା ବି ହେଉ

କବିତା

ତୃଷ୍ନା ଆଉ ବିତୃଷ୍ନାରେ ତୋଷୁଥିବା ତୃପ୍ତିମୟୀ |

କବିତା

ଜ୍ବଳନ୍ତା ଦ୍ବିପ୍ରହରରେ ହୀରୋସୀମା ନାଗାସାକିର

ବିଧ୍ବସ୍ତ ମୁଦ୍ରିତ ସତ୍ବେ

ସବୁଜ ବିପ୍ଳବର ଆହ୍ବାନ ଏ କବିତା

କବିତା

ପୁଜେଇ ଥିବା ବ୍ରଣ ପରି

ସାମାନ୍ଯ ନଖରେ ବିଦାରିବା ଭଳି

ଦେଶରେ ଢୋ ଢା ଗୁଳି ଫାଟିବାର ଆଭାସ ନୁହେଁ ।

ବରଂ

ଆଶା ଆଉ ଆଶ୍ବାସନା ସହ

ଶାନ୍ତି ଆଉ ସବୁଜିମାର,

ବିଶ୍ବାସ ଆଉ ବିବେକର

ନିସ୍ତୁକ ନିର୍ଘଣ୍ଟ ଏ କବିତା

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ ଏ କବିତା

ଅଲିଭା ମୁକତି ସଳିତା

ଅଲିଭା ମୁକତି ସଳିତା ।