ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ

ସ୍ୱାର୍ଥରେ ମୁଁ ଏକ ଅନ୍ଧ ମଣିଷ 

----------------------------------------

ସବୁ ଚିହ୍ନl ଲୋକ ଅଚିହ୍ନା ଲାଗନ୍ତି

ହୋଇଗଲେ ପାଖେ ଧନ

ଚାଲିଗଲା ପରେ ସେ ଧନ ପାଖରୁ

ଖୋଜେ ମୁଁ ସରଳ ମନ ।

ପ୍ରେମ ଜୁଆରରେ ଭସାଇ ଦେବାକୁ

ଦେଖାଏ ଅନେକ ଲୋଭ

ଯୌବନ ସାଗରେ ପଡିଗଲେ ଭଟ୍ଟା

ଛିଣ୍ଡେଇ ଦିଏ ସେ ଜିଭ ।

ଚାଲି ଶିଖିଥାଏ ହାତଧରି ଜାର

ମଣିଷ ହାଟର ଭିଡ଼େ

ଦୌଡ଼ ଶିଖିଲେ ଅମଡା ବାଟରେ

ହାତ ଛାଡିଯାଏ ନିଡେ ।

ଦଶ ମାସ ଧରି ଗରଭ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ସହିଥାଏ ଯେଉଁ ମାଆ

ଅପନ୍ତରା ଠାରୁ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ଯାଏଁ

ମୁଁ ଲେଖିଦିଏ ତାର ନାଁ ।

ସ୍ୱାର୍ଥ ସର୍ବସ୍ୱର ମୁଁ ଛାର ମଣିଷ

ପଥରୁ ଚୁପୁଡ଼େ ପାଣି

ସରିଗଲେ ସ୍ୱାର୍ଥ ଦୁନିଆଁ ଅଚିହ୍ନା

ରକତକୁ ପାରେ ହାଣି ।