ଅବରୁଦ୍ଧ

ଆକାଂକ୍ଷା ବହୁଳ ଏହି ଜୀବନର ଯୁଦ୍ଧେ

ତ୍ରାହି ଅଛି ବସି ଗଲି କକ୍ଷେ ଅବରୁଦ୍ଧେ ।

ପରମ ଚିନ୍ତନ ବେଳେ ବିଷୟେ ଚିନ୍ତନ

ପଶି ଆସେ ଯହିଁ ଊଣା ହୁଅନ୍ତେ କୀର୍ତ୍ତନ ।

ସାଧନାର ଉତ୍କର୍ଷରେ ନ ହେଲେ ତଲ୍ଲୀନ

ଆରଣ୍ୟକ ବାସନାରେ ବିବେକ ମଳିନ ।

ରଜୋଗୁଣ ରୁନ୍ଧିଦେଇ ସତ୍ତ୍ୱର ଆବେଗ

ତାମିସ୍ର ଘୋଟାଏ ତୀବ୍ର ଇନ୍ଦ୍ରିୟଙ୍କ ବେଗ ।

ପଲକ ତଳର ଛାଇ ଦିଶେ ନାହିଁ କେବେ

ଅସୂୟା ଓ କାମନାର ଶତ୍ରୁ ଥାଏ ଯେବେ ।

ଦାଗ ଯେତେ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବିଗତ ପ୍ରେମର

ଆଢୁଆଳେ ଫୁଟେ କିବା ଚମକ ହେମର ।

ନିଅଣ୍ଟ ମୋ ପରିଧାନ ଦାଗର ସକାଶେ

କଳୁଷ କାଳିମା ସିନା ବାହାରେ ପ୍ରକାଶେ ।

ପିତଳ ମାଠିଆ କି ସେ ମାଜିଲେ ଛାଡିବ

ଭଲ ହେଲା ରୁଦ୍ଧଦ୍ୱାରେ ଯେତିକି ମାଡିବ ।

ମଣିଷ ଛାଇରେ ଦେଖି ଦାଗ ଆଉ ଦାଗ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ କଙ୍କଣଧାରୀ ଯେହ୍ନେ ହିଂସ୍ର ବାଘ ।

ଧୋଇ ପଛେ ପାପପୁଣ୍ୟ ପରଖି ରଖିବି

ରୋପିଲା ଗଛର ଫଳ ନିଜେ ହିଁ ଭକ୍ଷିବି ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା