ଅବିନାଶୀ ସେ ବିଶ୍ବ ପୁରୁଷ

• ଅବିନାଶୀ ସେ ବିଶ୍ଵ ପୁରୁଷ

• କବିଶ୍ରୀ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର , ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି , ଖୋର୍ଦ୍ଧା

• ---------- -------------------- ----------

• ଅତଳ ଅନ୍ଧାର ଗହ୍ଵରେ ଆଲୋକ ର ବର୍ତ୍ତିକା

• ସକଳ ସୃଜନ ଯାହାର ସର୍ବେ ଯାର ପ୍ରତିକ୍ଷା-

• କରି ଯୁଗ ଯୁଗ ବିତଇ ତାରେ ନମିଳେ ଦେଖା

• ତଥାପି ଏ ମନ ଖୋଜଇ କାଳେ ମିଳିବ ଦେଖା ।।

•

• ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ର ଏକମାତ୍ର ଯେ ମୂଳ ସେ ଆଦିମୂଳ

• ତହୁଁ ଉତପତି ହୋଇଛି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ମାଳ ମାଳ

• ସେହି ନାରୀ ସେହି ପୁରୁଷ ସେତ ଚଳ ଅଚଳ

• ସେହି ଦିବ୍ୟ ଧ୍ରୁବ ବିବୁଧ ଭୂମି ଭୁମା ମଣ୍ଡଳ ।।

•

• ସେତ ନିରାକାର ନିର୍ଲିପ୍ତ ଅଲେଖ ନିରଞ୍ଜନ

• ପ୍ରତି ଛତ୍ରେ ଛତ୍ରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ରୂପେ ସେ ବିଦ୍ୟମାନ

• ସେହି ବିଦ୍ୟା ସେହି ଅବିଦ୍ୟା ସେତ ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ

• ଅନ୍ଧ ଦେଖେ ମୁକ ବାଚାଳ ପଙ୍ଗୁ ଲଂଘେ ଦୁର୍ଗମ ।।

•

• ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର ଚକ୍ଷୁ ଅଟଇ ସେ ବିରାଟ ପୁରୁଷ

• ପବନ ପ୍ରବାହ ତାହାର ପରା ଅଟେ ନିଶ୍ଵାସ

• ରୂପେ ବିଶ୍ଵରୂପ ଅନନ୍ତ ଅନ୍ତ ନାହିଁ,, ବିନାଶ-

• ହୁଏନାହିଁ, ଅବିନାଶୀ ସେ ସେହି ବିଶ୍ଵ ପୁରୁଷ ।।

•

• କାଳିଘଡି ହେବ ସମୁଦ୍ର ବୃକ୍ଷଡାଳ କଲମ

• କାଗଜ ହୋଇବ ପୃଥିବୀ ଲେଖିଲେ ତାର ଗୁଣ

• ଅଣ୍ଟିବ ନାହିଁ ଏ କାଗଜ କାଳି ହୋଇବ ଶେଷ

• କହଇ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ତଥାପି ଗୁଣ ନହେବ ଶେଷ ।।