ଅଭିମାନ ପୁଣି ତୁମ ଉପରେ

କରି ପାରିଲନି କାହିଁକି ମତେ, ତୁମ ପରି ପଥର,

ବାଧୁ ନଥାନ୍ତା କେବେ ଖରା ବର୍ଷା କି କାକର l

ମୋ ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖି ହେଉ ନଥାନ୍ତି କାତର,

ଗାଳି ଦଉ ନଥାନ୍ତି ତୁମକୁ ଏମିତି ବାରମ୍ବାର ll୧ll

ଲେଖିବା ବେଳେ ଏପରି ଏକ ଭାଗ୍ୟ ମୋହର,

ଥରି ନଥିଲା କି କୁହ, ଟିକେ ବି ହାତ ତୁମର l

ଅବା ମନେ ମନେ ହସୁଥିଲ, ଆହେ ଡ୍ରାମାକାର !

ଦେଖିବ ବୋଲି ଜଣଙ୍କର ହରବର ll ୨ ll

ଏବେ କେମିତି ଲାଗୁଛି ଦେଖି ଦୁଃଖ ମୋହର,

ଦେଇ ଥାଆନ୍ତ ହେଲେ କିଛି ଶକ୍ତି ଦୁଃଖ ସହିବାର l

ସଂଘର୍ଷ କରୁ ନଥାନ୍ତି ବିଭ୍ରାନ୍ତିକର ପରିସ୍ଥିତିର,

ଏମିତି ନାଚୁ ନଥାନ୍ତି ନିତି ନପିନ୍ଧି ବି ଘୁଙ୍ଗୁର ll ୩ ll

ତୁମ ଜିତିବାରେ ଅବା କି ଅଛି ଚମତ୍କାର !

ଥରେ ତ ହେଲେ ଚାଖ ସୁଆଦ ହାରିବାର l

କେମିତି ଲାଗେ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧେ ହାରିଗଲେ,

ବିନା ବିଚାରେ ଭାଗ୍ୟ ପାଶେ ବନ୍ଦୀ ହୋଇଗଲେ ll ୪ ll

ସୁଖ ଦୁଃଖକୁ ନେଇ ଗଢା ତୁମ ସଂସାର,

ମାନୁଚି ତୁମେ କରୁଥିବ ନିଶ୍ଚେ ଉଚିତ ବେଭାର l

କିନ୍ତୁ ଏ ମାୟା ସଂସାରର ନିକିତି ତଉଲିବାରେ,

ହାତ ଥରେନା କି କୁହ କେବେ ତୁମର ll ୫ ll

କହି ପାରିବିନି, ତୁମେ କେବେ କରି ପାରୁଥିବ ଅନ୍ୟାୟ ବିଚାର,

କିନ୍ତୁ କି ଅଛି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଏପରି ଏକ ସଂସାର ଗଢିବାର l

ଯାହାକୁ ସମ୍ଭାଳିବାରେ ଦିନୁ ଦିନ ବଢେ କଷ୍ଟ ତୁମର,

ତେଣୁ କି ସବୁ କଷ୍ଟକୁ ଲଦି ଦେଉଅଛ ଏପରି ଅନ୍ୟ ଉପର ll ୬ ll