ଅଭିଜ୍ଞତା

ଯୁବା ବୟସରେ  ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲି

   ମୁହଁ ବ୍ରଣ ମୋର ଦେଖି 

ବୃଦ୍ଧ ହେବା ପରେ   ଚର୍ମର କୁଞ୍ଚନ 

  କରୁଅଛି ଏବେ ଦୁଃଖି ।

ଯଉବନ କାଳେ କେତେ ଯେ ଅପେକ୍ଷା

     ଧରିବାକୁ ତାର ହାତ 

ବୃଦ୍ଧ ଅବସ୍ଥାରେ    ପାଉନି କାହାକୁ

   କିଏ ଦେବ ମୋର ସାଥ ।

ଯୁବା ଅବସ୍ଥାରେ  ଏକା ବୁଲିବାରେ

    ଥିଲା ଭାରି ଖୁସି ମଜା 

ବୃଦ୍ଧ ହେଲାପରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗେ ଭାରି

   ଏକା ଭୋଗୁଛି ମୁଁ ସଜା ।

ଯୁବା ଅବସ୍ଥାରେ  ନୀତି ଉପଦେଶ 

    ହେୟଜ୍ଞାନ କରୁଥିଲି 

ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ   ସାଥି ମିଳୁନାହିଁ

   କଥା ଟିକେ ହେବି ବୋଲି ।

ଯଉବନ ବେଳେ  ରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ 

    ପ୍ରଶଂସା ମୁଁ କରୁଥିଲି 

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ କାଳରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚିଜରେ

  ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଖୁଛି ଖାଲି ।

ଯୁବା ବୟସରେ   ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

     ଉତ୍ସବ ମୁଁ ପାଳୁଥିଲି 

ବୟସର ଏହି    ଅପରାହ୍ନେ ଆଜି 

    ସ୍ମୃତିକୁ ଯାଉଛି ଭୁଲି ।

ଯୁବା ବୟସରେ   ନିଦ୍ରା ତେଜିବାକୁ

     ଲାଗୁଥିଲା ଭାରି କଷ୍ଟ 

ବୃଦ୍ଧ ବୟସ ମୋ   ବଇରୀ ସାଜିଲା

    ନିଦ ହୋଇଗଲା ନଷ୍ଟ ।

ଯୁବା ବୟସରେ    ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନେ

     ବଞ୍ଚିବାର ଥିଲା ନିଶା 

ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ   ମୃତ୍ୟୁକୁ ଅପେକ୍ଷା 

    ଜୀବନରେ ନାହିଁ ଆଶା ।

ଜୀବନର ଏହି   ଶେଷ ଅବସ୍ଥାରେ

     ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଲାଗେ ବ୍ୟସ୍ତ 

ଯୁବା ବୟସରେ    କେହି ଭାବନ୍ତିନି 

     ଜୀବନର ଅଛି ଅସ୍ତ ।

ଜୀବନକୁ ଆମ   ବୁଝିବାକୁ ହେଲେ

     ଅଭିଜ୍ଞତା ଆବଶ୍ୟକ 

ବୁଝିବା ପୂର୍ବରୁ।    ବୃଦ୍ଧବସ୍ଥା ଆସେ

    କାଳ କରିଥାଏ ଗ୍ରାସ ।