ଆଉଥରେ

ତୋ ଅଗଣାରେ

ମୋ ବାଷ୍ପୀଭୂତ ଆକାଂକ୍ଷା ସବୁକୁ

ନାଉକରି ଆକାଶକୁ ଚାହିଁଥିବା ବେଳେ

ତୋ ପଣତରୁ

ଥପ୍ ଥପ୍ ହୋଇ ନିଗିଡି ପଡୁଥିବା

କେଇବୁନ୍ଦା ଝାଳରେ

ପୁରାପୁରି ଝାଳେଇ ଯାଇଥିଲା ସମୟ

ତା ସହିତ ମୁଁ ବି ।

କାନ୍ଥଘଣ୍ଟାର ଟିକ୍ ଟିକ୍ ଶବ୍ଦରୁ

କିଏ ଓହଳିଆସି କହୁଥିଲା

ହେଇ ଦେଖ୍

ମୁଁ ଅଛି ମାନେ

ତୋ ସମ୍ଭାବନା କେଉଁଠି ରୂପନେଉଛି

ଠିକ୍ ମେଘ ପରି ।

ମୋ ଭାତହାଣ୍ଡିର ପେଜପରି

ମୁଁ ଗାଳିସାରିଥିଲି ସବୁ

ଆଉ ଯା ବାକି ଥିଲା

ଗ୍ୟାସ୍ ର ଧିମା ଆଞ୍ଚରେ

ମେଘ ପାଲଟୁଥିଲେ

ମୋ ଲୁଣିଆ ଲୁହ ପରି ।

ଏବେ ସବାଁଳୁଆର ରୋମ ଝଡିପଡୁଥିଲା

ମେଘ ସବୁ ଆଇସ୍ କ୍ରୀମ୍ ପରି

ତରଳୁଥିଲା

ଆଉ କେଉଁଠି ମୁଁ ବି ।

ଏ ମେଘ ଆଉ କ'ଣ କି ?

ମେଞ୍ଚାଏ ପ୍ରେମର ସମଷ୍ଟି ନା

ବିବସତାର ?

ପାହାଡିଆ ନଈକୁ ପ୍ରେମ କରୁଥିବା

ତା ଛାତିରେ ଶୀଳାରୁ

ବାଲିଗରଡା ହୋଇ ଲୋଟିପଡିବା

ତାର ପ୍ରେମ ନା ବିବସତା

କିଏ କହିପାରେ !

କିଏ କହିପାରେ

ମୋ ପରି ମେଘ ବି

ହାରିଯାଇଥାଏ

ଆଷାଢ଼ର ପହିଲି ଛୁଆଁଁରେ

ସମୟକୁ ଭୁଲି ଯାଇ ଥାଇପାରେ

ଆଉଥରେ ।