ଆତ୍ମନିବେଦନ

ନାଟ ଲଗେଇଛୁ ବୋଲି ତୁ ନାଟୁଆ

ଛଳ କରୁ ବୋଲି କୁହାଉ ଛଳିଆ

ଯାହା ହେଲେ ବି ତୁ ଗଳାମାଳିଆ

ଜୀବନ ଧନ ତୁ ମୋ'ର କାଳିଆ ।

ଜଗତ ରଖିଛୁ ହେ ଜଗତପତି

ତୋ ମୁଖ ଦେଖିଲେ ମିଳଇ ମୁକତି

ତୋ ସିଂହ ଦୁଆର ଭରି ଥାଏ ଶକ୍ତି

ତେଣୁ ତୋ ପାଦରେ ଅଛି ମୋର ଭକ୍ତି ।

ବଡ଼ ତୋ ଦୁଆର ତୁ ବଡ଼ ଠାକୁର

ପାପୀ ଜନଙ୍କୁ ଯେ ନେଉ ସ୍ଵର୍ଗଦ୍ଵାର

କ୍ଷୁଧା ତୃଷ୍ଣା ମିଟେ ଦେଖି ତୋ ଭଣ୍ଡାର

ତେଣୁ ଅବଢ଼ାଟି ଏତେ ପ୍ରିୟ ମୋର ।

ରଥରେ ବାମନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ହୃଦଧନ

ଭକତଙ୍କର ତୁ ତୋଷୁ ଥାଉ ମନ

କେହି ଫେରି ନାହିଁ ନିରାଶାକୁ ନେଇ

ତେଣୁ ତୋ ଦାଣ୍ଡ ରେ ବସିଥିବି ଚାହିଁ ।

ଚଉବର୍ଗ ଦାନୀ ଜଗତ କହୁଛି

ବଡ଼ ଆଖି ତୋ ମୋ ଆଖିରେ ମିଶିଛି

କାମନା ବଞ୍ଛନା ସବୁ ମୁଁ ଭୁଲୁଛି

ଲାଗୁଛି ଜଗାମୁଁ ତୋ ପ୍ରେମରେ ପଡ଼ିଛି ।