ଆରେ ନାଉରି ଆ

ଆରେ ନାଉରି ଆ ଚଞ୍ଚଳ

ନଈ ସେପାରି ରେ ମୋ ପ୍ରିୟା ଘର ,

ଚାହିଁ ବସିଥିବ ବାଟକୁ ମୋର

ସମୟ ହେଲାଣି ଉଛୁର,

ବେଳ ଗଢି ଧରେ ,ସଞ୍ଜ ଅଞ୍ଚଳ 

ଆରେ ନାଉରି ଆ ଚଞ୍ଚଳ ।

ଅତି ସୁହାଗିନୀ ଗୁମାନି ପ୍ରିୟା ,

ନାକ କାନ୍ଦୁରିଟେ ବୁଝେନି ଜମା 

ରାଗ ଜର କଲେ ମୁଁହଟି ଲାଲ

ଲୋତକ ଝରାଏ ନୟନୁ ତାର ,

କଥା ଦେଇଥିଲି ,ଗଢିଲା ବେଳ ,

ଆରେ ନାଉରି ଆ ଚଞ୍ଚଳ ।

ଗଭାକୁ ସଜାଡ଼ି ସେ ବସିଥିବ ,

ପାଟଝିଣା ଶାଢ଼ୀ ସେ ପିନ୍ଧିଥିବ ।

ନୟନେ କଜଳ, ମଥା ସିନ୍ଦୂର ,

ସିଂଥି ରେ ଲଗାଇ ସେ ଯଗିଥିବ ।

ବେନି କର୍ଣ୍ଣେ ନାଇ ବେନି କୁଣ୍ଡଳ ,

ଆରେ ନାଉରି ଆ ଚଞ୍ଚଳ ।

ପାଦରେ ପାଉଁଜି ,ହସ୍ତେ କଙ୍କଣ 

କଟି ଦେଶେ ନାଇ କଟି ବାନ୍ଧଣ ,

ଚହଟିଆ ପୁଷ୍ପ ଅତର ମାରି ,

ଚାହିଁ ରହିଥିବ ପଥ ଆବୋରି 

ଆସିବି ମୁଁ କହି ଥିଲି ସଅଳ ,

ଆ ରେ ନାଉରି ଆ ଚଞ୍ଚଳ ।

ପଥ ଦୂର ନୁହେଁ ତା ବାପଘର 

ବାପା ବୋଉଙ୍କର ଅତି ଆଦର ,

ଆଜକୁ ବରଷେ ହେଲାଣି ଆସି ,

ଯାଇନାହିଁ ଦଣ୍ଡେ ମୋତେ ବିଶେସି ,

କହିଥିଲା ମୋତେ ଯିବା ସଅଳ 

ନ କରିବ ଡେରି ,ନ ଗଢ଼ାଇ ବେଳ ,

ଆରେ ନାଉରି ଆ ଚଞ୍ଚଳ ।