ଆମ ଗାଁ

ଆହା କି ଋଚିର ଶାନ୍ତ କମନୀୟ

ମଧୁମୟୀ ପରିବେଶ

କୋଳରେ ଆମର ଗଢା ଗ୍ରାମ ଘର

ସୁନ୍ଦର ଶୋଭିତ ବେଶ ।

ଗ୍ରାମ ତୋଟା ବନ  ବେଷ୍ଟିତ କାନନ

କରଇ ପ୍ରାଣ ଉତ୍ଫୁଲ !

ଶସ୍ଯେ ସୁ‐ଶ୍ଯାମଳ ସବୁଜିମା ମାଳ

ବିସ୍ତୀଣ୍ଣ ବନ କାନ୍ତାର

ବିଲ ବଣ କ୍ଷେତ କେଦାର ବେଷ୍ଟିତ

ଦିଶୁ ଥାଇ ମନୋହର !

ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ବୂକ୍ଷ ଲତା ବୁଦା ଗୁଳ୍ମ

ପାର୍କ ଓ ଚାରଣ କ୍ଷେତ

ନାନା ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ହୋଇ କେଡେ ସୁଖୀ

ଥାଆନ୍ତି ଚାରଣ ରତ ।

ପ୍ରାତ କାଳେ ଜନେ ପ୍ରଭାତ  ଫେରିରେ

କରନ୍ତି ପ୍ରାତଃ ଭ୍ରମଣ

ପକ୍ଷୀ କଳରବ ମୁଖର ସରବ

ସୂର୍ଯ୍ଯ ଙ୍କ ନାଲି କିରଣ  !

ପଡି ସ୍ଥାନ ମାନ କି ! ସୁନ୍ଦର କମ

ବେଶେ ଦିଶେ ଉର୍ଜସ୍ବଳ

କଳ ମୁଖରିତ ବିହଙ୍ଗ କୂଜିତ

ପଥ ବନ ଓ ପ୍ରାନ୍ତର !

କୂପ ତଡାଗରେ ସ୍ବଚ୍ଛ ସଲୀଳ ରେ

ଭରା ଥାଏ ସବୁକାଳ

ଚଉ ପାଶେ ବହୁ କୂପ ନଳ କୂପୁ

ଜନେ ଆଣୁ ଥାନ୍ତି ଜଳ ।

ଅନେକ ପୋଖରୀ ଗଡିଆ ଯେ ଚାରି

ପାଖରୁ ଗାଆଁ କୁ ବେଢି

ବିକଚ କମଳ କୁମୁଦ ସୁ‐ଫୁଲ

ସାଥେ କେତେ ଫୁଲ କଢି !

ସକଳଙ୍କୁ କୋଳେ ଘେନି ସୁ‐ ମଞ୍ଜୁଳେ

ପାଉ ଥାଏ ସଦା ଶୋଭା

ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀରେ ମନ ମଉଜରେ

ମାତନ୍ତି ଜନେ ସର୍ବଦା !

ପ୍ରତି ମାସେ ପାଳି ଅନେକ ଉତ୍ସବ

ପୂଜା ଯାତ ମଉଛବ

ଗୀତ ବାଦ୍ଯ ନୂତ୍ଯ ଯାତ ଓ ବିବାହ

କେତେ କ୍ରୀଡା ଅଭିନୟ ।